27.1.16

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Τα φύλλα που πέφτουν


[Η ηλικία της Δάειρας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν μεταξύ 4 χρονών και 2 μηνών και 4 χρονών και 3 μηνών]

#1
Όπως έτρωγε μακαροτσίνια (aka κοφτό μακαρονάκι), μένουν στο πιρούνι κολλημένα δίπλα-δίπλα δύο μακαρονάκια...

Δάειρα: Μαμά, κοίτα! Σαν τι σου μοιάζει αυτό;
Εγώ: Για πες...
Δάειρα: Δεν είναι σαν κυάλια μυρμηγκιού;

Μιλάμε για extra large μυρμήγκι όμως. Από αφρικανικό τερμίτη και άνω!


#2
Ένα απόγευμα, με αφορμή μία εκδήλωση αγάπης της Δάειρας, "ανταγωνιζόμασταν" στο ποια αγαπάει την άλλη πιο πολύ...

Δάειρα: Μαμά, σε αγαπάω!
Εγώ: Και εγώ μωρό μου!
Δάειρα: Εγώ σε αγαπάω πιο μακριά από τον ουρανό!
Εγώ: Εγώ σε αγαπάω πιο μακριά από το φεγγάρι!
Δάειρα: Εγώ σε αγαπάω πιο μακριά από τον ήλιο!
Εγώ: Εγώ σε αγαπάω πιο μακριά από τον γαλαξία!
Δάειρα: Εγώ σε αγαπάω πιο μακριά από την τελευταία πόλη της Ελλάδας!

Συμπέρασμα 1: Η τελευταία πόλη της Ελλάδος βρίσκεται σε άλλο ηλιακό σύστημα.
Συμπέρασμα 2: Κάποιοι Έλληνες, είναι εξωγήινοι.
Συμπέρασμα 3: Δίκιο έχει ο Λιακόπουλος που τον κράζετε.


#3
Μου έδινε κάτι η Μελίβοια και εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να το πάρω καθώς είχα τα χέρια μου γεμάτα με σαπουνάδες. Δεν είχε υπομονή να περιμένει, οπότε άρχισε να κλαίει γιατί (προφανώς) αισθανόταν ότι "τη γράφω" παρόλο που της εξηγούσα ότι θα το πάρω σε λίγο.
Έρχεται τότε η Δάειρα ως απομηχανής θεός θεά, να σώσει την κατάσταση...

Δάειρα: Έλα μωρέ, πάρτο για να μην την απογοητεύσεις!

No comment.


#4
Κάποια ζημιά έγινε έκαναν. Στη θέα της ζημιάς...

Εγώ: Ποιος το έκανε αυτό;;;;;;;;;;
Δάειρα: Η Μελίβοια, μαμά.

Απεύθυνομαι στη Μελίβοια.

Εγώ: Μελίβοια;;;;;!!!!! Τι έκανες εκεί;;;;;!!!!!

Η Δάειρα, για να σώσει την κατάσταση...

Δάειρα: Ο εαυτός της φταίει μαμά. Δε φταίω ούτε εγώ ούτε αυτή. Στον εαυτό της να φωνάξεις.

Μια σύγχυση ποιος είναι ποιος, την έπαθα η μάνα...


#5
Μία μέρα, βγαίνοντας από το σχολείο, συναντάμε στο προαύλιο μία μαμά που ερχόταν να πάρει το παιδάκι της. Απευθυνόμενη στη μαμά...

Δάειρα: Ποιανού μαμά είσαι εσύ;

Την επόμενη μέρα, βγαίνοντας από το σχολείο, συναντάμε στο προαύλιο έναν μπαμπά που ερχόταν να πάρει το παιδάκι του. Απευθυνόμενη στον μπαμπά...

Δάειρα: Ποιανού μπαμπάς είσαι εσύ;

Τη μεθεπόμενη μέρα σταμάτησαν οι ανακρίσεις πρώτου βαθμού (η μαμά εξήγησε στη Δάειρα κάποια πράγματα) και ζήσανε οι άλλοι μαμάδες και οι άλλοι μπαμπάδες καλά (και χωρίς ανακρίσεις) και εμείς καλύτερα...


#6
Μετά το σχολείο, τσεκάρω το τετράδιο επικοινωνίας δασκάλου-γονέα για να δω εάν έφαγαν, εάν είχαμε κανένα θέμα κλπ. Βλέπω ότι η Δάειρα δεν έφαγε όλο το φαγητό της ενώ η Μελίβοια αντίθετα (και προς έκπληξή μου) δεν άφησε ψίχουλο. Απευθυνόμενη στη Δάειρα...

Εγώ: Σήμερα έφαγες το μισό φαγητό βλέπω. Γιατί; Δε σου άρεσε; Τι είχατε;
Δάειρα: Ψάρι με σποράκια. Έφαγα το ψάρι αλλά δεν έφαγα τα σποράκια.
Εγώ: Τι σποράκια; Ρύζι εννοείς;
Δάειρα: Όχι ρύζι.
Εγώ: Σουσάμι;
Δάειρα: Όχι. Κάτι πράσινα, μεγάλα σαν χάντρες που γυάλιζαν και δε μου άρεσαν στη γεύση.

Πράσινα σποράκια που μοιάζουν με μεγάλες χάντρες, γυαλίζουν κλπ = αρακάς ή αλλιώς μπιζέλια ή αλλιώς τα σφαιροειδή περιεχόμενα του πολύσπερμου λοβού του φυτού πίσον το ήμερον της ομοταξίας των δικοτυλήδονων κλπ κλπ. Καταλάβατε έτσι; 


#7
Τακτοποιούσε τα βιβλία στη βιβλιοθήκη...

Δάειρα: Μαμά, ξέρεις τι κάνω τώρα;
Εγώ: Τακτοποιείς τα βιβλία στο ράφι.
Δάειρα: Όχι, τα ξεκουράζω. Έτσι ξεκουράζονται τα βιβλία.

Ποιος είπε ότι τα βιβλία δεν έχουν ψυχή και ανάγκη να ξεκουραστούν σωματικά και ψυχικά; Τόσο ξεφύλλισμα και ανάγνωση υφίστανται. Όρεξη νομίζετε έχουν να βλέπουν τα μάτια μας και να ακούν τη φωνή μας κάθε τρεις και λίγο; Τι τραβάνε και αυτά...


#8
Μου ζήτησαν γιαουρτάκι. Τους έβγαλα από το ψυγείο. Απασχολήθηκα με κάτι δουλειές εκτός του οπτικού τους πεδίου και μόλις επέστρεψα τις βρήκα να τα τρώνε στο τραπέζι του καθιστικού, να παίζουν και να έχουν λερώσει το τραπέζι.

Εγώ: Τι κάνετε εκεί ρε κορίτσια; Γιατί πήγατε εκεί; Θα τα λερώσετε όλα. Ελάτε στο τραπέζι της κουζίνας να φάτε!

Η Δάειρα απευθυνόμενη στη Μελίβοια...

Δάειρα: Η μαμά έχει δίκιο. Αυτή κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και δεν μπορεί να κουράζεται. Πάμε Μελίβοια.

Ξεβούλωνα τα αυτιά μου και έτριβα τα μάτια μου σε όσα άκουσα και είδα αντίστοιχα! Τόσο υπακοή χωρίς καμία απολύτως αντίδραση, δεν την περίμενα.


#9
Ήμασταν στο αυτοκίνητο όταν κάποια στιγμή "τα πήρα" με κάποιον οδηγό και δε συγκρατήθηκα (ο εαυτός μου δηλαδή, όχι εγώ)! Μονολόγησα κάτι @$%#&^*(%^$#$@$%.

Δάειρα: Τι μιλάς; Αφού δε σε ακούνε. Έχεις κλειστά τα παράθυρα. Αν θέλεις να σε ακούσουν, άνοιξέ τα.

Ούτε να βρίσουμε χαμηλόφωνα δεν μπορούμε.


#10
Ήμασταν στο αυτοκίνητο και σε έναν δρόμο με δέντρα, βλέπουμε πολλά πεσμένα κίτρινα φύλλα. Άδραξα την ευκαιρία να της μιλήσω για τα φυλλοβόλα και τα αειθαλή δέντρα, να της εξηγήσω γιατί πέφτουν τα φύλλα κλπ. Πριν αρχίσω να της εξηγώ, ήθελα πρώτα να δω τι ξέρει...

Εγώ: Δάειρα, βλέπεις τα πεσμένα φύλλα;
Δάειρα: Ναι μαμά!
Εγώ: Ξέρεις γιατί πέφτουν;
Δάειρα:  Τα φύλλα πέφτουν γιατί δεν μπορείς να τους πεις...μην πέσετε! Δεν είναι παιδιά. Οπότε, δεν μπορείς να τους το απαγορεύσεις.

Αυτό το παιδί πάει τη σκέψη μου τελείως αλλού. Τελείως αλλού όμως.
She is #ThinkingTotallyDifferent. Totally όμως!

Πηγή φωτογραφίας

To  'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου (πλέον) κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.


23 σχόλια :

  1. Είναι μια γλύκα! Απίστευτα ετοιμόλογη με κάνει κάθε φορά και χαμογελώ σαν τη χαζή!! Περιμένω πως και πως και τους δεκά - λογους της Μελίβοιας <3
    Φιλιά πολλά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ελένη :) Λες να...δεκα-λογήσει και η Μελίβοια; Για να δούμε... :)

      Διαγραφή
  2. Τι να πρωτοσχολιάσω πάλι ? Θα σχολιάσω το πόσο γέλασα με το μην την απογοητεύσεις!!! Αχ τι παιδί είναι αυτό?! Φιλάκια!

    Βάσω η μαμά πρωτάρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. #2 τον ουρανό και το φεγγάρι το βλέπει! την τελυταία πόλη της Ελλάδας δεν την βλέπει! άρα είναι πιο μακριά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό δεν το σκέφτηκα! Δίκιο έχεις! Άρα έχει μία λογική...η λογική της :) Καλημέρα Δάφνη!

      Διαγραφή
  4. Νομίζω ότι είναι από τους καλύτερους δεκαλόγους σας :)
    Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω με αυτά που διάβαζα!
    Σε φιλώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ γέλασα. Είναι τόσο χαριτωμένη, εύστροφη και ετοιμόλογη που δεν έχω λόγια!! Όχι απομηχανής θεά. Θεά σκέτο :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Υπέροχα λόγια που δείχνουν τον υπέροχο τρόπο που λειτουργεί το παιδικό μυαλό προτού μπει στα αυλάκια που το βάζει ο κόσμος των μεγάλων. Αυτό που κάνατε με το διαγωνισμό ποιός αγαπάει τον άλλο περισσότερο υπάρχει και σε ένα υπέροχο βιβλίο που λέγεται "Μάντεψε πόσο σ' αγαπώ". Και αυτό που σου είπαν με τα παράθυρα του αυτοκινήτου μου το έχουν πει και τα δικά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς αυτό που γράφεις στην αρχή. Γιατί εμείς βάζουμε τον αθώο και αυθόρμητο παιδικό τρόπο σκέψης στα δικά μας αυλάκια. Πόσο δίκιο έχεις!
      Σε ευχαριστώ για την πληροφορία (περί βιβλίου). Δεν το ήξερα. Θα το ψάξω :)
      Και περί παραθύρων...τα περισσότερα παιδάκια το ίδιο σκέφτονται :)
      Καλημέρα Έλενα!

      Διαγραφή
  7. Χαχα, μου αρέσει ο αυθόρμητος και αθωος τρόπος που σκέφτεται! Φιλιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Σωτηρία μου! Αυθόρμητος παιδικός τρόπος σκέψης που μας κάνει και εμάς να βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς! Πόσα μαθαίνουμε από τα παιδιά μας...

      Διαγραφή
  8. Χαχαχαχα!!! Ακόμη γελάω!!! Δεν είναι παιδιά να σε ακούνε να τους πεις μην πέσετε!!! χαχαχα! Ασπασία για δες το θέμα με την Δάειρα! Περνάει μία κρίση υπακοής!!! (ανησυχώ... να ξέρω να την περιμένω και εγώ από τα δικά μου;) Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρίση είναι, θα περάσει. Δε ζω με ουτοπίες (ότι θα με υπακούει συνέχεια). Χαχα. Φιλιά!

      Διαγραφή
  9. Όσο μεγαλώνει θα μας τρελαίνει περισσότερο μου φαίνεται!!! Τα κιάλια μυρμυγκιου με άφησαν άφωνη... Αγαπώ την φαντασία τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλά απολαυστικοί οι δεκάλογοι!!! Έκλαιγα με το αυτοκίνητο γιατί είναι κάτι που άνετα μπορεί να μου έλεγε και η δική μου κόρη!! Μωρέ κάπου πρέπει να σημειώνω και εγώ τις ατάκες της γιατί θα τις ξεχάσω.... Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να τις σημειώνεις. Το να τις διαβάζεις μετά από καιρό = αξία ανεκτίμητη!
      Φιλιά Αθηνά μου!

      Διαγραφή
  11. Πιστευα οτι θα σε κατσαδιαζε για τις βρισιες στο αυτοκινητο αλλα μαλλον ειναι ετοιμη να βγαλει διπλωμα οδηγησης.χιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πιστευα οτι θα σε κατσαδιαζε για τις βρισιες στο αυτοκινητο αλλα μαλλον ειναι ετοιμη να βγαλει διπλωμα οδηγησης.χιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχε χάρη που δεν άκουσε ακριβώς τι μουρμούραγα. Αλλιώς, φυσικά και θα με κατσάδιαζε :) Καλημέρα Μαράκι!

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts