12.10.14

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Το παγωτό

Ο μπαμπάς (η μακριά κάθετη γραμμή είναι ο λαιμός και οι υπόλοιπες τα γένια)

Τι κακό και αυτό να μην έχω χρόνο και μυαλό να γράψω, πάλι! Ευτυχώς που κάτι τέτοιες ώρες με ξελασπώνει το Δαειράκι με τους δεκα-λόγους του. Είναι που έχω πήξει πάλι αυτή την περίοδο με διάφορα και προκειμένου να μην εξαφανιστώ τελείως, είπα να εμφανιστώ με νέο καλοκαιρινό
δεκά-λογο. Σχετικά με τα δικά μου, επιτέλους μπήκαμε σε μία σειρά (καιρός ήταν), έχουμε αρχίσει ένα σωρό δραστηριότητες (η Δάειρα δηλαδή), το μπεμπάκι έχει αρχίσει για τα καλά τις στερεές τροφές και έχει ρίξει πολύ μπόι, ο μπαμπάς μας επιστρέφει αργά (δουλεύει "για το μέλλον των παιδιών του" όπως μου λέει χαμογελαστά κάθε φορά που τον λοξοκοιτάζω), κάτι δικά μου που ετοιμάζω έχουν πάει πίσω λόγω άλλων προτεραιοτήτων, πήγα στη δουλειά μου για να τακτοποιήσω κάτι εκκρεμότητες με την άδεια μητρότητας και δε θυμόμουν το password από το PC και με κλείδωσε το σύστημα (καλό σημάδι αυτό - το σύμπαν κάτι θέλει να μου πει), σε λίγες μέρες έχω την παρουσίαση του βιβλίου της Ερμιόνης (τα είπαμε και εδώ), έχω να προετοιμάσω και μία βάφτιση (αλλά δεν έχουμε έχω βρει ακόμη όνομα για το μπεμπάκι), πρέπει κάποια στιγμή να φτιάξω τις ντουλάπες (καλοκαιρινά/χειμερινά/ό,τι δεν κάνουν στα παιδιά) αλλά τις αγνοώ επιδεικτικά...και γενικά όλα μια χαρά! Εμείς να είμαστε καλά και όλα (κάποτε) θα γίνουν :)

[Οι παρακάτω διάλογοι έγιναν όταν η Δάειρα ήταν 36 με 36,5 μηνών - λίγο μετά τα 3α της γενέθλια. To 'λάμτα' δεν είχε γίνει ακόμη 'ρο']


#1
Έρχεται στο άσχετο, με αγκαλιάζει και μου λέει...

Δάειρα: Είσαι πολύ καλή μάνα!
Και μετά, απευθυνόμενη στον πατέρα της:
Δάειρα: Και εσύ είσαι πολύ καλός μάνος!

Και το μπεμπάκι να υποθέσω ότι είναι πολύ καλό μανάκι (μπανάκι μανάκι  ♪ ♬ ♪ ♬ ♪♪♪).
 

#2
Ήμασταν στη θάλασσα και της κάνω την παρακάτω ερώτηση...

Μαμά: Να σε ρωτήσω. Ξέρεις ποια πράγματα πάνε στη θάλασσα;
Και εκεί που περίμενα να πάρω απάντηση όπως: καράβια, πλοία, βάρκες, μου απαντά:
Δάειρα: Στη θάλασσα πάνε όλα τα πράγματα που δεν έχουν ρόδες.

Λακωνική και περιεκτική. Δηλαδή δεν έμοιασε στη μαμά της.
 

#3
Ένα καλοκαιρινό πρωινό στο χωριό...
Μαμά: Δάειρα; Πάω στο σούπερ μάρκετ. Να ακούς τον παππού και τη γιαγιά.
Δάειρα: Γεια σου μαμά! Καλά να πελάσεις(=περάσεις)!

Η διασκέδασή μου από όταν έγινα μάνα είναι ο φούρνος, το κρεοπωλείο, το σουπερμάρκετ. Κάτι ξέρει το παιδί...
 

#4
Καταλάθος χτύπησε το κεφάλι της με τη μία από τις δύο μαράκες που της είχα αγοράσει (ξέρετε, το μουσικό όργανο)...

Δάειρα: Παλιό μαλάκα!
Ο παππούς από δίπλα...
Παππούς: Σσσσσσσσσσσσ! Δε ντρέπεσαι; Τι κουβέντες είναι αυτές;

Αχαχαχαχαχαχα. Γελούσα μέχρι δακρύων. Και φυσικά έμαθα στον παππού τι εστί μαλάκα(=μαράκα).
 

#5
Μία κυρία σε ένα κατάστημα...

Κυρία: Πώς σε λένε;
Δάειρα: Δάειλα!
Κυρία: Θάλεια;
Δάειρα: ΔΑΕΙΛΑ!
Κυρία: Βάγια;
Δάειρα: ΔΑ-ΕΙ-ΛΑ!
Κυρία: Ααα, τι ωραίο όνομα! Πόσων χρονών είσαι;
Δάειρα: Είμαι 3 χλονών(=χρονών) κ πολλά μέτλα(=μέτρα)!

Το 3 της φαίνεται μικρό για νούμερο, οπότε είπε να αυξήσει την ηλικία της με κάποιους εκατοντάδες πόντους.
 

#6
Ο μπαμπάς της ένα πρωί που πήγε να την ξυπνήσει...

Μπαμπάς: Ξύπνα Δάειρα.
Δάειρα: Οι πλιγκίπισσες(=πριγκίπισσες) ξυπνάνε με φιλάκια.

Και ο πρίγκιπας τη φίλησε και η ωραία Κοιμωμένη ξύπνησε...  

#7
Θέλει να κάνει κάτι (δε θυμάμαι ακριβώς τι) που δεν ήθελα να το κάνει...

Μαμά: Δάειρα, δε σου το επιτρέπω.
Δάειρα: Το μυαλό μου, μου το επιτλέπει όμως.

Ε, μετά από αυτό που άκουσα, της το επέτρεψε και το δικό μου το μυαλό. 

#8
Μία μέρα μου ζήτησε να δει Πέππα...

Δάειρα: Μαμά, μπολείς να μου βάλεις Πέππα; E; Μπολείς;
Μαμά: Ναι. Μπορώ. Αλλά μόνο ένα επεισόδιο.
Δάειρα: Όχι ένα. Πολλά.
Μαμά: Διάλεξε. Ή ένα ή κανένα.
Δάειρα: Δεν μπορώ να συνεννοηθώ μαζί σου. Μόνο με τον παππού, τη γιαγιά, τον μπαμπά, την μπέμπα, τον άλλο παππού, την άλλη γιαγιά.

Αφού συννενοείται με τη αδερφούλα της, μου φτάνει και μου περισσεύει.
 

#9
Μόλις παρκάραμε το αυτοκίνητο (σημ. στην αρχαία Ολυμπία) και της είχα υποσχεθεί ότι θα πάμε στο μουσείο. Το μουσείο, σαν έννοια, το γνωρίζει από την Πέππα, οπότε ήταν ενθουσιασμένη. Μόλις βγήκαμε λοιπόν από το αυτοκίνητο...

Δάειρα: Θέλω αγκαλιά.
Μαμά: Είσαι μεγάλο κορίτσι. Τα μπεμπάκια παίρνουμε αγκαλιά.
Δάειρα: Είμαι μπεμπάκι.
Μαμά: Α, οκ. Αφού είσαι μπεμπάκι, δε θα πας μουσείο.
Δάειρα: Θα πάω. Είμαι μεγάλη.
Μαμά: Τελικά αποφάσισε. Είσαι μεγάλη ή μπεμπάκι;
Δάειρα: Όχι, είμαι μεγάλη και θα πάμε μουσείο αλλά θα με πάλεις αγκαλιά γιατί είμαι μπεμπάκι.

Επαγγελματικός προσανατολισμός -> δικηγόρος ή διπλωμάτης οεο; 

#10
Έτρωγε παγωτό και κάποια στιγμή λιώνει και πέφτει πάνω στο φόρεμά της ένα μεγάλο κομμάτι...

Δάειρα: Το παγωτό φταίει. Δεν ήθελε να το φάω.

Κάτι ήξερε το παγωτάκι.

10 σχόλια :

  1. τρελαινομαι!!! Πολλα φιλια στην πριγκιπισσα Δαειρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ταπεινή πριγκίπισσα όμως. Αφού να φανταστείς χθες το απογευματάκι κοιμήθηκε στο πάτωμα (το post-αρα στο instagram) γιατί λέει η Σταχτοπούτα κοιμάται στα πατώματα. Αχαχαχα. Θα με τρελάνει τελείως το Δαειρόπλασμα :)
      Να μου φιλήσεις το Νικόλα!

      Διαγραφή
  2. Απίθανη! Αφού ειναι και μεγάλη και μπεμπάκι...Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λατρεύω τον τρόπο σκέψης της!
    Είναι αφοπλιστικά άμεσος!
    Πολύ μου άρεσε η μάνα και ο μάνος αλλά και το παγωτό που δεν ήθελε να το φάει η μικρή κυρία!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρε συ τι φοβερή; Γελάω πολύ... οσο για το παγωτό, την επόμενη φορά τιμωρία παρακαλώ,χεχε!!! Κάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η γλυκιά πριγκιπισσούλα! Από εδώ και στο εξής κι εγώ έτσι θα ζητάω να με ξυπνάνε! Λες να πιάσει;;;
    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μια χαρά τα λέει η μικρούλα
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έλα Ασπασία, επόμενη ανάρτηση! Δεκάλογος Δάειρας, περιμένουμε με αγωνία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάντια, έχω έτοιμους άλλους 11 δεκαλόγους στο χαρτί. Η μικρή κυρία μονολογεί και δεκαλογεί non-stop :) Με την 1η ευκαιρία, θα ανεβάσω τον επόμενο. Τρέχω αυτή την περίοδο με διάφορα -ευτυχώς ευχάριστα- και είμαι λίγο πιεσμένη. Όμως δε σας ξέχασα και ούτε έχω εγκαταλείψει το μπλογκοσπιτάκι μου. Θα επιστρέψω soon. Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
    2. Αχ Ασπασάκι, δεν θέλω να σε αγχώσω, έχουμε τόσους πειθαν/ψυχαν-αγκασμούς στη ζωή μας, που δεν χρειάζεται η συγγραφή σε ένα μπλογκ που έχουμε δημιουργήσει για την ευχαρίστησή μας να είναι ένας από αυτούς. Απλά είναι τόσο απολαυστική η Δάειρα που τη θέλουμε σε συχνές δόσεις!

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts