Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Στο σουπερμάρκετ με ένα δίχρονο

Φεύγοντας ένα απόγευμα από τον παιδικό σταθμό...

- Δάειρα, θέλεις να πάμε μία βόλτα;
- Ναιιιιιιιιιιιι!

- Ωραία. Θα πάμε στο σούπερ μάρκετ.
- Όσι. Τέλω να πάμε στο λούνα πακ.
- Σε λίγο θα νυχτώσει. Δεν προλαβαίνουμε να πάμε στο λούνα παρκ. Θα πάμε στο σούπερ μάρκετ και κάποια άλλη μέρα θα πας με τον μπαμπά στο λούνα παρκ. 

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο. Στο δρόμο προς το σούπερ μάρκετ...

- Δάειρα! Κοίτα μπροστά μας. Ένα κίτρινο αυτοκίνητο. Τα κίτρινα αυτοκίνητα λέγονται ταξί.
- Εμένα ατό μου αλέσει!
- Ποιο;
- Ατό. Το γαλάζιο (και μου δείχνει ένα παρκαρισμένο σαραβαλάκι στην άκρη του δρόμου). Αλλά πιο πολύ μου αλέσει το άλφα άουντι.
- Ποιο;
- Το άλφα άουντι (A Audi)
- Ποιο είναι αυτό;
- Το αυτοκίνητο του μπαμπά μου. 

Στο σούπερ μάρκετ, όταν φτάνουμε παίρνω τον Θοδωρή τηλ να του πω κάτι...

- Μαμά; Πες του ότι σου είπα ότι μου αλέσει το άλφα άουντι.

Πηγαίνοντας προς το ασανσέρ...

- Μαμά, να πάλουμε καλότσι.
- Δεν το χρειαζόμαστε Δάειρα. Θα πάρουμε λίγα πράγματα.
- Όσι. Το χειαζόμαστε. Να πάλουμε καλότσι!

Τελικά πήραμε καρότσι. Μπαίνουμε στο ασανσέρ. Το ασανσέρ της υπομονής. Έκανε πόση ώρα να πάει από το υπόγειο στο ισόγειο που νόμιζα ότι κλειστήκαμε μέσα και με έπιασε ταχυκαρδία. Εντωμεταξύ η Δάειρα ατάραχη...

- Τι ωλαία που είναι εντώ μέσα!

Κάποια στιγμή εδέησε ο Κύριος και το ασανσέρ έφτασε στο ισόγειο και άνοιξε η ρημάδα η πόρτα. Μπαίνουμε στο κατάστημα...

- Εγκώ θα πάλω το καλότσι.

Την αφήνω να το κρατήσει...

- Όσι. Μόνη μου θα το πάλω! Μόνη μουυυυυυυυυυυυυυυ...

Την αφήνω να το πάρει μόνη της για να μη γίνουμε ρόμπα σε όλο το σούπερ από τις φωνές της...

- Δάειρα, πρόσεχε μην χτυπήσεις κανέναν άνθρωπο. Οκ?
- Όοοοκεεεεειιιι! Θα ποσέχω.

Μετά από λίγο...

- Μαμά κοίτα. Είμαι η βοηθός σου!

Αρχίζω να βάζω πράγματα. Και αρχίζει να βάζει και η Δάειρα τα δικά της πράγματα. Ό,τι έβλεπε και της "γυάλιζε". Τα βγάζω...

- Δάειρα. Δεν το χρειαζόμαστε αυτό.
- Το χειαζόμαστε.
- Δεν το χρειαζόμαστε. Έχουμε.
- ΤΟ ΧΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΟΥ ΛΕΩ!

Το βγάζω διακριτικά χωρίς να με καταλάβει. Λίγο πιο κάτω, ξανά τα ίδια...

- Δάειρα. Δεν το χρειαζόμαστε αυτό.
- Το χειαζόμαστε.
- Δεν το χρειαζόμαστε. Έχουμε.
- ΤΟ ΧΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΟΥ ΛΕΩ!

Το ξαναβγάζω διακριτικά χωρίς να με καταλάβει πάλι. Τα παραπάνω επαναλαμβάνονται 4-5 φορές. Μετά προφανώς το κατάλαβε, οπότε δεν έβαζε αυθαίρετα πράγματα στο καρότσι αλλά ρωτούσε πρώτα...

- Μαμά, να πάλουμε ατό;
- Όχι, έχουμε λακ.
- Ατό;
- Όχι, έχουμε οδοντόκρεμα.
- Ατό;
- Όχι, έχουμε κρέμα.
- Ατό;;;;;;;;;;;;
- Δάειρα, μην πιάνεις τις χλωρίνες!!!
  
Κάποια στιγμή βλέπει έναν κύριο που φορούσε γυαλιά. Τον δείχνει με το χέρι και φωνάζει δυνατά:

- Μαμά, ατός είναι γιατός! (εννοεί γιατρός)

Πω πω, ρόμπα γίναμε. Εγώ έκανα ότι δεν έδινα σημασία. Τότε φωνάζει πιο δυνατά...

- ΜΑΜΑ ΚΟΙΤΑ! ΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΟΣ!

Λίγο μετά, μου πέφτει κάτι από τα χέρια. Γελάει...

- Χαζούλα μαμά!

Εδέησε (για 2η φορά) ο Κύριος και κάποια στιγμή τελειώσαμε τα ψώνια...

- Δάειρα, έλα πάμε να πληρώσουμε.
- Όσι! Εδώ δεν πήγαμε (και μου δείχνει τον τελευταίο διάδρομο με τις γατοτροφές).
- Δε χρειάζεται να πάμε εκεί. Έχει τροφές για γάτες και σκύλους.
- Όσι! Τέλω να πάω να δω τι έχει.

Πηγαίνουμε να της φύγει ο καημός...

- Μαμά, που κύφτηκαν οι γάτες και οι σκύλοι;
- Δάειρα, δεν υπάρχουν γάτες και σκύλοι εδώ μέσα. Φαγητό για γάτες και σκύλους έχει. Πάμε να φύγουμε.

Φτάνουμε στο ταμείο. Αδειάζω τα πράγματα στον κυλιόμενο διάδρομο...

- Μαμά, πάω να παλκάλω το καλότσι στη θέση του.
- Όχι Δάειρα, περίμενε να πληρώσουμε πρώτα και θα πάμε μαζί.
- Πάω!
- ΟΧΙ! ΠΕΛΙΜΕΝΕ! (και ήμουν με το ένα πόδι στο ταμείο, το άλλο στη Δάειρα να μη φύγει και την ψάχνω...κανονικό λάστιχο είχα γίνει)

Κάποια στιγμή εδέησε (για 3η φορά) ο Κύριος και κατάφερα να πληρώσω...

- Μαμά, πάμε να παλκάλουμε το καλότσι.
- Έλα πάμε.
- Μόνη μου.
- Να σε βοηθήσω;
- Όσι, ΜΟΝΗ ΜΟΥ! Είμαι δυνατή!

Τελικά το βάζει στη θέση του. Μόνη της.

- Είδες; Είμαι δυνατή σου λέω.

Φεύγοντας, δεν ξαναμπήκαμε στο ασανσέρ γιατί φοβήθηκα μη μείνουμε μέσα στο σαραβαλάκι. Βγήκαμε από την κεντρική είσοδο, περπατήσαμε περιμετρικά του SM με στόχο να πάμε στο γκαράζ από το δρόμο για να αποφύγω το ασανσέρ. Στο ένα χέρι τη Δάειρα, στο άλλο τις τσάντες, στη μέση η κοιλιά μου τούρλα...

- Δάειρα, ξέρεις που πάμε τώρα;
- Ναι. Πάμε στο σπίτι μας.
- Μπράβο Δάειρα!
- Ναι, αλλά ξεχάσαμε το ατοκίνητο στο σουπελμάλκετ.

Οιμέ!

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο...

- Μαμά κοίτα, ήρθε η νύχτα! Πάμε να φύγκουμε γήγολα!


Αχ αυτή η Πέππα η γουρουνίτσα! Αυτή φταίει για όλα...