14.6.13

Ο δεκά-λογος της Δάειρας: Μαμά, είσαι η αγκάπη (=αγάπη)!



Η κόρη μου σολάρει σε καθημερινή βάση πλέον. Αρκετοί πιστεύω έχετε αναρωτηθεί, ενώ κάποιοι με έχετε ρωτήσει ευθέως, αν όλα αυτά που γράφω είναι αληθινά λόγια της Δάειρας. Θα απαντήσω ότι στην ενότητα "Ο δεκά-λογος της Δάειρας" δεν γράφω λόγια. Καταγράφω λόγια!

Δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να γράφω φανταστικές στιχομυθίες σε ένα blog που κυρίως είναι αυτοβιογραφικό και που σκοπεύω να αφήσω ως παρακαταθήκη στο παιδί μου αύριο-μεθαύριο για να δει μέσα από τις αναρτήσεις μου πώς εξελισσόταν όσο μεγάλωνε, πώς τα περνούσαμε, τι σκεφτόταν και τι αισθανόταν η μαμά...

Άλλωστε, δεν έχω και τόση φαντασία να εφευρίσκω στιχομυθίες. Επιβεβαιώνω ότι οι στιχομυθίες είναι 100% αυθεντικές. Και στο ερώτημα πώς τα θυμάμαι, θα σας πω ότι θυμάμαι μόνο ό,τι μου κάνει εντύπωση/ μου αρέσει από όλα αυτά που είτε τα ακούω με τα ίδια μου τα αυτιά είτε μου τα μεταφέρει μπαμπάς. Με την πρώτη ευκαιρία, τα καταγράφω στο blog μου σε μία ανάρτηση που έχω μόνιμα σε status 'Πρόχειρο' και κάθε 10 στιχομυθίες που συγκεντρώνονται, ανεβάζω σχετική ανάρτηση στην ενότητα "Ο δεκά-λογος της Δάειρας".

Τους τελευταίους δύο μήνες δε, η μικρή σολάρει κανονικά, οπότε έχω αρκετό υλικό :)
Τις προηγούμενες δύο αντίστοιχες αναρτήσεις, μπορείτε να τις βρείτε ΕΔΩ: Μαμά, γιατί κ(λ)αίω; και ΕΔΩ: Ντε φοβάμαι τίποτα. Είμαι με το μπαμπά μου!

[Οι παρακάτω στιχομυθίες, ειπώθηκαν μεταξύ 21,5-22 μηνών - δηλαδή τις τελευταίες 2 εβδομάδες]


#1
Στο ασανσέρ, έχει πιαστεί από την οριζόντια μπάρα που βρίσκεται μπροστά από τον καθρέφτη και κάνει γέφυρα προς τα πίσω. Η μπάρα είναι αρκετά παχιά για τις παλάμες της και δεν "κλειδώνουν" την ώρα που την πιάνει, με κίνδυνο να γλιστρήσει προς τα πίσω και να χτυπήσει το κεφάλι της.

Μαμά: Δάειρα, σταμάτα αυτό που κάνεις. Είναι επικίνδυνο.
Με αγνοεί...
Μαμά: Μην το κάνεις!
Εξακολουθεί να με αγνοεί...
Μαμά: Δάειρα, είμαι κουρασμένη. Σε παρακαλώ!
Δάειρα: Όχι μαμά. Ντεν είσαι κουλασμένη (=κουρασμένη). Όμοφη (=όμορφη) είσαι!

No comment


#2
Ο μπαμπάς της την έχει βάλει στην κούνια της να κοιμηθεί και η Δάειρα κάνει όρεξη να έρθει στο δικό μας κρεβάτι. Διαμαρτύρεται έντονα.

Μπαμπάς: Θα κοιμηθείς στην κούνια σου.
Δάειρα: Όσι (=Όχι)!
Μπαμπάς: Ναι!
Δάειρα: Ο-Σ-Ι (=Ο-Χ-Ι)!
Μπαμπάς: Το κρεβάτι είναι του μπαμπά και της μαμάς.
Δάειρα: Όχι. Είναι της Δάειλας και της μαμάς.
Μπαμπάς: Το κρεβάτι είναι του μπαμπά και της μαμάς.
Δάειρα: Όχι. Είναι της Δάειλας και του μπαμπά.
Μπαμπάς: Το κρεβάτι είναι του μπαμπά και της μαμάς.
Δάειρα: Όχι. Είναι της Δάειλας, του μπαμπά και της μαμάς.
Μπαμπάς: Στο κρεβάτι θα κοιμηθεί το μωράκι (άσχετο, έτσι της το είπε). Εσύ είσαι μεγάλη κοπέλα.
Δάειρα: Είμαι μωλάκι (=μωράκι).
(Και βάζει το δάχτυλο στο στόμα και το πιπιλάει παριστάνοντας το μωρό).

Όσκαρ ερμηνείας...


#3
Μία μέρα που δεν έπινε το γάλα της, άρχισα τις αντιπαιδαγωγικές μεθόδους...

Μαμά: Γιατί δεν πίνεις το γαλατάκι σου Δάειρα; Αν θα έρθει ο κακός ο Λύκος δηλαδή, εγώ τι θα του πώ;
Δάειρα: Να του πεις να φύγκει (=φύγει).

Ξεθαρρέψαμε...


#4
Χθες το πρωί, καθώς ετοιμαζόμουν στον καθρέφτη του μπάνιου το πρωί (ο μπαμπάς της είχε φύγει για το δικό του γραφείο), η μικρή έπαιζε (ντυμένη και έτοιμη) στο δωμάτιό της, και από απροσεξία χτύπησε (άκουσα το 'γγγγντουυυπ') το κούτελό της μάλλον (γιατί το κρατούσε όταν ήρθε να με βρει).

Δάειρα: Μαμά;
Μαμά: Έλα Δάειρα!
Δάειρα: Που είναι ο μπαμπάς μου να του πω ότι πονάω;

Τι να πεις...


#5
Τις προάλλες, όταν επιστρέψαμε από τον παιδικό σταθμό και αφού πάρκαρα το αυτοκίνητο στο γκαράζ και την κατεβάζω κάτω, μου λέει το εξής:

Δάειρα: Μαμά;
Μαμά: Έλα Δάειρα!
Δάειρα: Σήμερα είμαι πολύ χαούμενη (=χαρούμενη)! Είμαι χαούμενη μαμά!

No comment


#6
Μερικές φορές, από διάφορες λέξεις που ακούει της έρχονται, συνειρμικά, τραγουδάκια τα οποία αρχίζει και τα τραγουδάει επί τόπου. Μερικά από αυτά που θυμάμαι και έχω καταγράψει:

Της δείχνω από την μπαλκονόπορτα το φεγγάρι.
Μαμά: Δάειρα, κοίτα το φεγγάρι.
Δάειρα: Φεγγαλάκι μου λαμπλό, φέγγε μου να πελπατώ... ♪♫ ♪♫ ♪♫

Μαμά: Δάειρα, θέλεις να πάρουμε τηλέφωνο τη γιαγιά;
Δάειρα: Ναι. Η γιαγιά μου η καλή, έχει λαπτομηχανή, και γκαζώνει (=γαζώνει) και μπαλώνει, του παππού το παντελόνι... ♪♫ ♪♫ ♪♫

Που και που, της δίνω μία μπάρα Kinder που ξέρω ότι γουστάρει πολύ.
Μαμά: Δάειρα, θα φας μία σοκολάτα; Όμως μόνο μία.
Δάειρα: Ναιιιιιι!!! Θα μου φέρει κατιτί, τοκολάτα (=σοκολάτα) στο χατί (=χαρτί)...♪♫ ♪♫ ♪♫

Στο δρόμο καθώς περπατούσαμε...
Μαμά: Κοίτα τα μυρμηγκάκια.
Δάειρα: 'Ενα μυμηγκάκι, πάει στο ποταμάκι, μαμά μπαμπάς παιδί, πάνε και οι τλεις (=τρεις)... ♪♫ ♪♫ ♪♫

Ομολογώ ότι αυτό το τραγουδάκι δεν το έχω ξανακούσει...


#7
Επιστρέφοντας από τον παιδικό, μέσα στο αυτοκίνητο, σε ένα φανάρι, έχω γυρίσει πίσω και τη ρωτάω το εξής (το πρόσωπό της έχει 5 τσιμπήματα από κουνούπιa και 3 γρατσουνιές, που ενδεχομένως να τις έχει κάνει η ίδια ξύνοντας τα τσιμπήματα):

Μαμά: Δάειρα, ποιος σε γρατζούνισε στο πρόσωπο;
Δάειρα: Τα κουνουπάκια μαμά! Θα πάμε πίτι (=σπίτι) μας και θα μου βάλει η μαμά και ο μπαμπάς κλεμούλα (=κρεμούλα) πάνω στα κουνουπάκια (=τσιμπήματα) και θα γκίνω (=γίνω) καλά.

No comment


#8
Μία μέρα...

Μαμά: Δάειρα, αγαπάς τη μαμά;
Δάειρα: Αγαπώ τη μαμά, το μπαμπά, το παππού Μίμη, τη γιαγιά Χιτίνα, το θείο Πίπη, τη θεία Έλενα, τη θεία Νανά, το θείο Άγγελο, το παππού Νίκο, τη γιαγιά Δήμητα, το Γώγο, το Δημήτη, τον Άσονα, τη Κατελίνα, τη Ταματία

And the Oscar goes to...
(δε θυμάμαι ακριβώς τη σειρά που τους είπε, αλλά τους πήρε όλους με τη σειρά)



#9
Της αγόρασα μία ξύλινη κουζίνα (με ντουλάπια, εστία, νεροχύτη, βρύση) από τα ΙΚΕΑ. Αφού την μοντάρισε ο μπαμπάς και την τοποθέτησε στο δωμάτιό της για να παίξει με τα κουζινικά που επίσης της αγόρασα (τηγάνι, κατσαρόλα, πιάτα, ποτήρια, κουτάλες - όλα μινιατούρες) λέει το θεϊκό:

Δάειρα: Μπαμπά, η βύση δεν έχει νελό. Τέλω νελόοοοο!!! Τέλω να πίνω ποτήλι!

Αφού είναι χαλασμένη η βρύση, να την επιστρέψουμε και να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω...


#10
Πηγαίνοντας στην παιδική χαρά με τα πόδια, την παίρνω κάποια στιγμή αγκαλιά για να διασχίσουμε το δρόμο. Με σφίγγει στην αγκαλιά της και μου λέει:

Δάειρα: Μαμά, είσαι η αγκάπη (=αγάπη).

Μετά από αυτό που άκουσα, το χάος...

Ασπασία

Πηγή φωτογραφίας

16 σχόλια :

  1. καλα οτι δεν εχεις φαντασια ειναι το απολυτο ψεμα! το ξέρουμε οτι εχεις ... και γι αυτο και σε πιστευουμε! γιατί ξέρουμε οτι η κόρη πήρε από την μαμά της και σίγουρα ξέρει να τα λέει! άσε που μια τέτοια μικρή παπαγαλίτσα έχω και στο σπίτι και άρα σε πιστεύω ΑΠΟΛΥΤΑ! τι άλλο θα ακούσουν τα αυτάκια μας να λες!

    σας φιλώ αμφοτερες! οκ δώσε ενα παραπάνω φιλάκι στην μικρή πολυλογού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ω ναι...Κι ο Νικόλας δεν το κλείνει το στόμα του..χεχε!! Έχουμε πολυλογούδικα παιδιά τελικά..χαχα!! πολλά φιλιά στο Δαιράκι!! Αφιέρωσε πάλι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ασπασάκι, για να ακούσεις το τραγουδάκι Ανεκδοτάκι (;;) του Μάνου Λοΐζου ή αλλιώς τα Τρία Μερμηγκάκια http://www.youtube.com/watch?v=9nHYj6VTPCo. Τότε που ακόμη κι ένα παιδικό τραγούδι είχε όργανα συμφωνικής και το εκτελούσαν σαν να έπαιζαν ... κι εγώ δεν ξέρω τι! Φυσικά από κάποια εκπομπή της ερτ. Βρίσκεται στο δίσκο "Κάτω από ένα κουνουπίδι".
    Τι στο καλό όλα τα μπλογκοπαίδια, δε βάζουν γλώσσα μέσα! Και τα δικά μου τα ίδια... Μήπως το έχουν πάρει από μας;
    Αν δεν είχαμε μπλογκ, ποιον θα ζαλίζαμε; Γιατί, κάποιον, θα ζαλίζαμε δε μπορεί!!!!!!
    Πολλά φιλάκια <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ασπασία μου, προσωπικά ανυπομονώ για αυτές τις αναρτήσεις!
    Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι πέρα για πέρα αληθινές. Άλλωστε έχω κι εγώ μια μικρούλα σπίτι που σολάρει κανονικά και ξέρω πάρα πολύ καλά πόσο αδιάβαστους μπορούν να μας στείλουν!
    Γέλασα πολύ με 1 και 4!
    6 και 8 μιλάμε για ταύτιση! Τα ίδια κι εμείς! Βλέπουμε κάτι που μας κάνει εντύπωση και αρχίζουμε το τραγούδι! Και έχουμε και μεγάλη οικογένεια χα χα!
    Το 10 όμως με συγκίνησε. Για σκέψου πώς σε βλέπει η μικρή... πόσο υπέροχο, πόσο φοβερό συναίσθημα και τι τέλειο να σου λέει κάτι τέτοιο το παιδί σου!
    Πολλά πολλά φιλιά κοριτσάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τέλεια τέλεια!! Οι καλύτερες αναρτήσεις σου είναι αυτές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καλα με το 1 και το 10 πρεπει να ελιωσες....εχουν πολυ γελιο σε αυτην την ηλικια!!!φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ούτε εγώ έχω αμφιβολία πως είναι αληθινές οι κουβεντούλες της..μου έκανε μάλιστα εντύπωση που ειπώθηκε κάτι τέτοιο..
    Να τη χαίρεστε!..φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Απίθανος δεκάλογος!! Απολαμβάνω πολύ να διαβάζω τις κουβεντούλες της κόρης σου!! Κι εγώ είμαι σίγουρη πως είναι αληθινά γιατί το τι έχω ακούσει από το ανιψάκι μου δεν λέγεται! χαχα!
    Τα φιλιά μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στο 10 έβαλες πάνα;;;;
    Φοβερή!!!!!
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλά το τελευταίο με αποτελείωσε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θέλω κι εγώωωωω!!!

    Τρελοτουρίστρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ μου αρέσουν οι δεκάλογοι της Δάειρας!! Γελούσα όση ώρα διάβαζα! Περιμένω πως και πως τους επόμενους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Όπως λέει και η Μάχη, σιγά που δεν εχεις εσύ φαντασία!!! Ξέρουμε εμείς οι 15 πόσο μακριά μπορεί να φτάσει:))))
    Αλλά για τους φοβερούς δεκαλόγους της Δάειρας είμαστε σίγουρες πως είναι πέρα για πέρα αληθινοί μιας και το μήλο κάτω από τις μηλιές θα πέσει!!
    Αυτή τη φορά, οι 1, 5 και 10 με συγκίνησαν πολύ!!! Πολύ τρυφερή η κορουλίτα σου εκτός από πανέξυπνη!!! Όπως λέει κ το Δεσποινάκι παραπάνω, πάνα φοράς;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλά δεν παίζεται η κόρη σου! Αλλά με τέτοια γονίδια τι περίμενες???? Σε φιλώ ΧΧΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μετά το πρώτο και το τελευταίο σχόλιο της Δάειρας, αναρωτιέμαι πώς μπόρεσες να γράψεις την ανάρτηση! Δεν είχες γίνει αλοιφή;;; Φοβερή και τρομερή η μπουμπού σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts