9.12.12

Emotions/thoughts: 1 βραβείο...2 ταξιδάκια στο Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο...και πολύ χιόνι!



Η καλοκαιρία των τελευταίων ημερών με έχει κουράσει. Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και δεν χιόνισε ακόμη (πολλά ζητάω, ε;). Λίγο κρύο έβαλε μόνο και αυτό τις τελευταίες μέρες. Πάπλωμα έβαλα στο κρεβάτι μόλις χθες και το καλοριφέρ το άναψα μόλις πριν από μία εβδομάδα. Οπότε,
αφού δεν έρχεται ο χειμώνας σπίτι μου, τον έφερα εγώ στο μπλογκοσπιτάκι μου. Από ότι θα είδες (αν δεν είδες ακόμη, βλ. πάνω-πάνω στη σελίδα), χιόνισε. Το έστρωσε για τα καλά! Και εξακολουθεί να ρίχνει χοντρές-χοντρές νιφάδες. Για αυτό μαμά και Δάειρα φορέσαμε τα κόκκινα σκουφάκια μας και φτιάξαμε και έναν χιονάνθρωπο στην αυλή.

Επίσης, τοποθέτησα και ένα κόκκινο γραμματοκιβώτιο για να λαμβάνω τα (γεμάτα αγάπη) γράμματα που μας στέλνετε (βλ. στήλη δεξιά). Αυτά τα νέα από το μπλογκόσπιτο!
Όσον αφορά στο κανονικό μας σπιτάκι, τα νέα μας είναι σταθερά. Στολίζουμε, στολίζουμε, στολίζουμε...και το σπίτι είναι ακόμη μη-στολισμένο. Ο λόγος; Μία μπάλα βάζει η μαμά, δυο μπάλες βγάζει η Δάειρα. Η μαμά στολίζει, η Δάειρα ξεστολίζει. Η μαμά φτιάχνει, η Δάειρα χαλάει. Το δεντράκι έχει γλιτώσει την κατεδάφιση ουκ ολίγες φορές και αν δεν μας έκανε τακτικές τηλεφωνικές "επιδρομές" ο Άγιος Βασίλης να λέει
στην Δάειρα να μην βγάζει τις μπάλες, τώρα θα είχε ήδη κατεδαφιστεί (ώρες-ώρες απορώ μήπως αυτή η μέθοδος που χρησιμοποιώ είναι αντιπαιδαγωγική...).

Οπότε, φωτογραφίες από τον στολισμό μας, όχι ακόμη. Ελπίζω μέχρι τα Χριστούγεννα να έχω καταφέρει να ολοκληρώσω τον στολισμό που θα ήθελα και να ανεβάσω και σχετική ανάρτηση.

Βασικά όμως σήμερα γράφω για άλλον λόγο. Πήρα βραβείο! Όχι Όσκαρ (που πολύ θα ήθελα) με τόσο πολυδιάστατο ρόλο που έχω ως μαμά, σύζυγος, εργαζόμενο κορίτσι, γυναίκα λάστιχο που είμαι...αλλά άλλο. Το βραβείο Liebster blog (του πιο αγαπημένου -φίλτατου- blog για τους γερμανομαθείς).
Το βραβείο αυτό μου το χάρισε η Δήμητρα (η γνωστή Δήμητρα ή Δημητρούλα) η οποία έχει πολύ αυξημένη αίσθηση του χιούμορ (κάτι που μου αρέσει πολύ στους ανθρώπους που γνωρίζω), και έχει έναν πολύ διασκεδαστικό τρόπο να γράφει. Για αυτό όταν την επισκέπτομαι στο μπλογκοσπιτάκι της, περνάω πάντα καλά!
Η Δήμητρα λοιπόν, μου ζήτησε κάποιους όρους για να παραλάβω το βραβείο αυτό (τους μεταφέρω αυτολεξί): 

1. Να το δώσετε με τη σειρά σας, σε 2 blogs που αγαπάτε η καθεμία και να τα ειδοποιήσετε.
2. Να μας πείτε από 5 αστεία/περίεργα πράγματα για τον εαυτό σας.


Όσον αφορά στον πρώτο όρο, θα μου επιτρέψεις Δήμητρα να μην τον τηρήσω καθώς μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσω αυτά τα δύο blogs που μου ζητάς. Στην μπλογκογειτονιά υπάρχουν αρκετά blogs που ξεχωρίζω και καμιά 10ρια μπλογκοφιλενάδες με τις οποίες αισθάνομαι λίγο πιο οικεία (ας μη με παρεξηγήσουν οι υπόλοιπες) και τις οποίες θεωρώ φίλες μου και ας μην έχουμε γνωριστεί ποτέ (μεταξύ αυτών και εσένα Δήμητρα). Άλλωστε, θεωρώ ότι έναν άνθρωπο τον γνωρίζεις και τον ξεχωρίζεις από την προσωπικότητά του, η οποία μπορεί κάλλιστα να φανεί από τα γραφόμενα του, χωρίς να χρειάζεται να τον δεις από κοντά για να καταλάβεις τι άνθρωπος είναι...

Όσον αφορά στον δεύτερο όρο, με μεγάλη ευχαρίστηση θα διηγηθώ 5 αστεία πραγματάκια...από τα πολλά που μου συμβαίνουν (είναι τυχαίο άραγε;)...ή που προκαλώ να συμβούν :)

Και για να μη μας βγάλω από το Χριστουγεννιάτικο κλίμα που μας διακατέχει τις τελευταίες μέρες, θα διηγηθώ 5 αστεία/ χαριτωμένα συμβάντα από τα τελευταία μου δύο ταξιδάκια στο Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο (το 2008 και το 2009) στο οποίο Λονδίνο πήγαμε και τις δύο φορές για να περάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά...

(Διευκρίνιση: η λέξη "καλός" όπου χρησιμοποιείται παρακάτω, χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον αντρούλη μου, ο οποίος θα καταλάβετε ότι όντως είναι πολύ καλός που με ανέχεται)

Συμβάν #1:
(Συνέβη στο πρώτο ταξίδι στο Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο)
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο, το οποίο είχα φροντίσει να κλείσω μέσω internet μετά από εξονυχιστικό ψάξιμο που να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια (όμορφο, καθαρό, άνετο - βάσει φωτογραφιών - σε καλή περιοχή, κοντά στο μετρό, καλή σχέση τιμής/υπηρεσιών που προσφέρει, κλπ κλπ). Πάμε στην ρεσεψιόν, κάνουμε check-in, παίρνουμε τα κλειδιά, ανεβαίνουμε στο δωμάτιο και τι βλέπω; Ένα κλουβί 2,5 x 2,5 που χωρούσε ίσα-ίσα ένα κρεβάτι και είχε ίσα-ίσα έναν διάδρομο από τις 3 πλευρές του κρεβατιού για να περνάς (η φωτογραφία ήταν τραβηγμένη προφανώς με έναν πολύ καλό ευρυγώνιο φακό και η πραγματικότητα απείχε πάρα πολύ από το τεράστιο, ευρύχωρο δωμάτιο του internet). Ήταν τόσο μικρό το δωμάτιο που αν τυχόν συναντηθείς με το έτερον ήμισυ/συγκάτοικο στο διάδρομο, τότε ο ένας από τους δύο είτε θα έπρεπε να κάνει όπισθεν για να περάσει ο άλλος, είτε να ανέβει στο κρεβάτι (συγνώμη κύριε αρχιτέκτονα, ξενοδοχείο σχεδίαζες, την βαλίτσα μας που σκέφτηκες να την βάλουμε; Στο ταβάνι;).

Κατεβαίνω αμέσως στη ρεσεψιόν και της λέω ότι το δωμάτιο είναι πολύ μικρό και ότι είμαι κλειστοφοβική (που δεν είμαι) και ότι αν μείνω εκεί μέσα θα με πιάσει κρίση πανικού και ότι μας εξαπάτησαν στις φωτογραφίες και ότι αν το ήξερα δε θα έκλεινα στο ξενοδοχείο τους και ότι...

(Έδωσα ρεσιτάλ και φυσικά βαρέθηκε να με ακούει και μας έκανε αναβάθμιση)

Συμπέρασμα: Πριν κλείσεις δωμάτιο σε λονδρέζικο ξενοδοχείο, ρώτησε πόσα τ.μ. είναι.

Συμβάν #2:
(Συνέβη στο δεύτερο ταξίδι στο Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο)
Πρώτο βράδυ στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Περασμένα μεσάνυχτα. Το ξενοδοχείο παλιό αρχοντικό κοντά στο Hyde Park, το δωμάτιο studio με κουζίνα, πλυντήριο...και στεγνωτήριο παρακαλώ. Όλα τα κομφόρ (αφού είχα τραυματική εμπειρία από το μικρό δωμάτιο του ξενοδοχείου στο πρώτο μας ταξίδι, αυτή τη φορά έκλεισα ένα studio. Λέω, για να είναι studio θα είναι ευρύχωρο όσο παραπλανητικές και αν είναι οι φωτογραφίες. Τελικά δεν έπεσα έξω. Το δωμάτιο ήταν πολύ άνετο. Άλλο ήταν το πρόβλημα...)

Μόλις πέφτουμε στο κρεβάτι για ύπνο (το διευκρινίζω - άλλωστε πρώτη μέρα, ταξίδι, πτώμα, καταλαβαίνεις...), μόλις πέφτουμε στο κρεβάτι λοιπόν, κάτι με γαργαλούσε. Με έπιασε φαγούρα σε όλο το κορμί. Θεώρησα ότι τα σεντόνια έχουν σκόνη => εκατομμύρια ακάρεα, για αυτό και η φαγούρα.

Οπότε τι σκέφτηκα λες; Πολύ σωστά!!! Να τα πλύνω. Πλυντήριο είχαμε, στεγνωτήριο είχαμε, τι μας έλειπε; Το απορρυπαντικό. Ντύνομαι (μαζί και ο καλός μου ο οποίος φυσικά έριχνε καντήλια και με το δίκιο του) και πήγαμε να ψάξουμε για ανοικτό παντοπωλείο. Μετά από καμιά ώρα βόλτες στην γύρω περιοχή, ευτυχώς βρήκαμε ένα. Αγόρασα απορρυπαντικό σε μικρή συσκευασία σε ταμπλέτες (φαντάζεσαι να μην έβρισκα και να αναγκαζόμουν να κυκλοφορήσω με 10λιτρη συσκευασία απορρυπαντικού περασμένα μεσάνυχτα;;;!!!) και επιστρέψαμε στο δωμάτιο. Βάζω πλυντήριο (έκανε 1+ ώρα και να τελειώσει), βάζω στεγνωτήριο (έκανε 1,5+ ώρα να τελειώσει), βγάζω τα σεντόνια...βρεγμένα (ξέχασα να αναφέρω ότι στεγνωτήριο χρησιμοποιούσα για 1η φορά στη ζωή μου). Ξαναβάζω το πρόγραμμα και να μην τα πολυλογώ σε 2+ ώρες στέγνωσαν και τα έστρωσα. Και όσο δούλευε πλυντήριο και στεγνωτήριο εμείς ξεροσταλιάζαμε πτώματα σε μία καρέκλα (ο καθένας - το διευκρινίζω), με τα καντήλια του άντρα μου να πέφτουν σύννεφο...Και όχι άδικα βεβαίως βεβαίως. Φτηνά τη γλίτωσα να μη με πετάξει στο δρόμο εκείνο το βράδυ (πρέπει να με αγαπάει πολύ).

Αποτέλεσμα; Κοιμηθήκαμε στις  5:00+ τα ξημερώματα.

Συμπέρασμα: Καλού-κακού, πάρε ένα ζευγάρι σεντόνια μαζί σου.

Συμβάν #3:
(Συνέβη στο πρώτο ταξίδι στο Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο)
Για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς δεν έχω κανονίσει που θα φάμε, τι θα κάνουμε. Το αφήσαμε στο φλου. Λέω και εγώ (η Mrs Οργάνωση) μια φορά να μην τα οργανώσω όλα τέλεια και ό,τι μας κάτσει, έτσι αυθόρμητα. Ξεκινάμε για να απολαύσουμε το New Year's Eve μαζί με τους Λονδρέζους (ξέρεις, βεγγαλικά, μουσική, κρύο) αλλά με μία ενδιάμεση στάση για δείπνο. Έχω ρίξει (την τελευταία στιγμή) μία ματιά στο ταξιδιωτικό οδηγό και έχω σταμπάρει 3 διαφορετικά εστιατόρια. Αν μέναμε ευχαριστήμενοι με την ατμόσφαιρα του 1ου, θα τρώγαμε εκεί. Ειδάλλως θα πηγαίναμε στο επόμενο. Όλα κοντά στο κέντρο αλλά αντιδιαμετρικά μεταξύ τους (άλλωστε, όταν μιλάμε για κέντρο Λονδίνου μιλάμε για τεράστιες αποστάσεις).  Ξεκινάμε για το πρώτο, είχε κλείσει (δεν ήταν ενημερωμένος ο οδηγός), ξεκινάμε για το δεύτερο, δεν το βρίσκαμε όσο και να το ψάχναμε (μάλλον λάθος δ/νση θα είχε οδηγός). Μέχρι στιγμής δύο στα δύο φάουλ. Οπότε του λέω του καλού μου "στο τρίτο δεν πάμε, γιατί αν δεν μας κάτσει και αυτό θα χάσουμε το New Year's Eve". Οπότε αράξαμε σε μία σιτσιλιάνικη ταβέρνα που βρήκαμε μπροστά μας (πολύ underground κατάσταση) στο Soho για να φάμε βιαστικά-βιαστικά και να φύγουμε (χωρίς να προλάβουμε να τελειώσουμε το φαγητό), για να προλάβουμε να πάμε να δούμε την Πρωτοχρονιά στην Trafalgar Square, όπου μας περίμενε άλλη μία δυσάρεστη έκπληξη...(βλ. Συμβάν #4)

Συμπέρασμα: Καλός ο αυθορμητισμός στα ταξίδια, αλλά και λίγη οργάνωση δε βλάπτει.

Συμβάν #4:
(Συνέβη στο πρώτο ταξίδι στο Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο)
Δεν ξέρω πώς μου έχει καρφωθεί, αλλά είχα την εντύπωση ότι την Πρωτοχρονιά οι Λονδρέζοι την γιορτάζουν στην Trafalgar Square. Ξεκινάμε και εμείς λοιπόν για την πλατεία μαζί με πολύ κόσμο που όδευε παρέες-παρέες. Λονδρέζες με πέδιλα, γυμνό ποδαράκι (χωρίς καλσόν/ κολάν εννοώ) και εξώπλατα...που τουρτούριζες να τις βλέπεις. Θερμοκρασία υπό του μηδενός και να ρίχνει καρέκλες. Μία συναυλία να βρίσκεται σε εξέλιξη (για αυτό και ο πολύς ο κόσμος) και ένα ηλεκτρονικό ρολόϊ να μετράει αντίστροφα. "Ωραία" λέω, "εδώ είμαστε!".

Στεκόμαστε σε μία γωνίτσα (γωνίτσα σε πλατεία δεν υπάρχει, αλλά λέμε τώρα...) και περιμέναμε το ρολόι να χτυπήσει 12 για να θαυμάσουμε τα βεγγαλικά. Βy the way, στην Αθήνα δε θα ξεκινούσα να πάω Σύνταγμα να το κάνω, αλλά εκεί ήταν Λονδίνο και "έπρεπε", αφού είχαμε πάει να κάνουμε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά εκεί, να τα δούμε τα βεγγαλικά. Πώς θα γίνει δηλαδή;;;!!!.
Το ρολόι χτυπάει 12, όλο μαγεία και λαχτάρα (τρομάρα μου...) κοιτάζω στον ουρανό και τι βλέπω; Μαύρα σύννεφα και βροχή. Βεγγαλικά γιοκ! Βεγγαλικά στο ποτάμι, στο London Eye προς τα εκεί μεριά. Η απογοήτευσή μου τόσο μεγάλη, που με έπιασαν τα κλάματα από τα νεύρα μου. Μου υποσχέθηκε ο καλός μου ότι θα ερχόμασαν του χρόνου Λονδίνο ξανά για Πρωτοχρονιά, μόνο και μόνο για να δούμε τα βεγγαλικά. Όπερ και εγένετο.
Συμπέρασμα #1: Tελικά όντως, αυτός ο άνθρωπος με αγαπάει πολύ!
Συμπέρασμα #2: Μήπως είμαι λίγο κακομαθημένο;;; Λέω μήπως...

Συμβάν #5:
(Συνέβη στο δεύτερο ταξίδι στο Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο)
Για να μην τη πατήσουμε όπως στο πρώτο ταξίδι που φάγαμε πρωτοχρονιάτικα σε μία underground σιτσιλιάνικη ταβέρνα (ο Θεός να την πει ταβέρνα), για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς ήθελα να κλείσω σε ένα ιδιαίτερο εστιατόριο και να το κάνω έκπληξη στον καλό μου. Έτσι, αφού το έψαξα πάρα πολύ, κατέληξα να κλείσω μέσω internet (1 μήνα πριν!!!) σε ένα από τα πιο ακριβά γιαπωνέζικα εστιατόρια που υπάρχουν. Φοβήθηκα (και καλά) μήπως δεν βρούμε θέση, αφού το συγκεκριμένο εστιατόριο ήταν από τα πιο γνωστά και τα πιο in. Δεν του είπα όμως τίποτα. Του το κρατούσα για έκπληξη.

Μόλις κόντευε η Πρωτοχρονιά (δηλαδή 3 ώρες πριν χτυπήσει το ρολόι 12 τα μεσάνυχτα), ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε όλο χαρά (εγώ δηλαδή) για την έκπληξη. Μόλις φτάσαμε έξω από το εστιατόριο και είδε (ο καλός μου) ότι τον πήγα σε γιαπωνέζικο, τρελάθηκε!!! Σκέφτηκε, νηστικός θα μείνω πρωτοχρονιάτικα. Αρνούνταν να μπει. Τελικά με τα πολλά πολλά τον έπεισα. Του είπα έχω κλείσει, θα γίνουμε ρεζίλι, δε θα βρούμε τίποτα τέτοια ώρα, θα την πατήσουμε όπως πέρισυ με τους Σικελούς κλπ κλπ...(τα κατάφερα!)

Μπήκαμε. Το εστιατόριο άδειο. Τρεις παρέες όλες και όλες. Προφανώς! Βράδυ πρωτοχρονιάς ο κόσμος το περνάει σπίτι του ή σε σπίτια φίλων του ή σε parties ή προτιμάει να τρώει γουρουνόπουλα αντί για sushi. Το φαγητό (κατά τα άλλα gourmet) ήταν μέτριο (δεν έφταιγε το εστιατόριο - η γιαπωνέζικη κουζίνα έφταιγε). Ήπιαμε και το Sake μας (γιαπωνέζικο κρασί), πληρώσαμε μία περιουσία, μείναμε νηστικοί και όταν βγήκαμε έξω ο άντρας μου μου είπε ότι ζαλίζεται από το κρασί, και δεν αισθάνεται καλά, και ήταν έτοιμος να πέσει κάτω...και γενικά μου έπαιξε ένα πολύ καλό θέατρο για να με εκδικηθεί και εμένα φυσικά μου κόπηκαν τα ήπατα. Μεσάνυχτα, σε γειτονιά που δεν είχα ξαναπάει, να μου πάθει κάτι μέσα στο δρόμο, τι θα έκανα;;; Αυτό το θέατρο κράτησε περίπου 20 λεπτά στα οποία λεπτά μου έφυγε η μισή ζωή...

Συμπέρασμα: Πριν δοκιμάσεις κουζίνα που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει, φρόντισε να έχεις φάει πρώτα κάτι.

Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν σε αυτά τα 2 ταξιδάκια. Σταματώ εδώ όμως, αφού είπα τα 5 πράγματα που απαιτούσε η παραλαβή του βραβείου μου. Να μη σε κουράζω και σένα. Από ιστορίες άλλο τίποτα. Αν αρχίσω, δεν σταματάω.

Από ότι θα καταλάβες, εκτός από σοβαρή, συναισθηματική και ευαίσθητη, ώρες-ώρες είμαι και νούμερο. Έχεις αρκετούς λόγους να με επισκέπτεσαι. Για αυτό...

19 σχόλια :

  1. αχχαχαχχαχαχαχαχαχα! εισαι τρελη και εσυ, ειναι πασιφανες!!
    θα ελεγα οτι λυπαμαι τον αμοιρο τον αντρα σου αλλα τοτε θα επρεπε να λυπαμαι και τον δικο μου.... αφου μας επελεξαν πηραν τα ρισκα τους!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχαχα!!! Και ο δικός σου είναι ομοιοπαθών;;;
      Με τέτοιες καλές, βολικές, χαριτωμένες γυναίκες δίπλα τους, λαχείο έτυχαν! Θα έπρεπε να είναι και πολύ ευτυχισμένοι μάλιστα.

      Φιλάκια και καλημερούδια xxx

      Διαγραφή
  2. Αχου το κοριτσακι μου το κακομαθημενο:)
    Διαβαζα και γελουσα και λυπομουν τον καημενο τον αντρουλη σου....ηρωας!!!! Τι να πρωτοσχολισω! Εχω κολλησει με το πλυντηριο/στεγνωτηριο που εβαλες νυχτιατικα και περιμενατε να κοιμηθειτε στις 5!
    Για τα υπολοιπα τι να πω Mrs Οργανωση, τελικα και τα "νουμερα" σαν και σενα την πατανε:)
    Αυτο με το φαγητο σε κουζινες που δεν γνωριζω, το εχω παθει εκατο φορες διοτι εγω θελω να δοκιμαζω νεες γευσεις και ο αντρας μου προτιμα την ασφαλη οδο, οποτε εγω μενω νηστικη παντα!!!
    Το βραβειο σου το αξιζεις 100% και ετσι σε μαθαμε καλυτερα κυρια μου!!! Οτι εισαι "νουμερο" το ειχαμε καταλαβει εδω και καιρο:)
    ps Μαλλον ο αντρας σου εχει βαλει τη Δάειρα και ξεστολιζει για να βγαλει το αχτι του!
    ps Το χιονισμενο σπιτακι σου ειναι υπεροχο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και η αδερφή μου ήρωα τον αποκαλεί. Τυχαίο;;;
      Με όλα αυτά και με άλλα τόσα είμαι πλέον σίγουρη ότι αυτός ο άνθρωπος με λατρεύει. Χαχαχα!!!

      Τελικά το βραβειάκι σου το παρέλαβα με πολλές προσωπικές αποκαλύψεις. Δε δίστασα να τσαλακώσω την όμορφη εικόνα που έχεις για εμένα :)

      Καλημέρα και φιλάκια xxx

      Διαγραφή
    2. Ξανάρθα γιατί χτες είχα μπει από το κινητό και δεν έβλεπα καλά τις φωτογραφίες! Έχω να δηλώσω ότι είσαι μια κούκλα! (Βέβαια οι φώτο είναι αιώνες πριν άρα τώρα πρέπει να έχεις μεγαλώσει πολύ!)
      Όσο για την εικόνα σου, ίσα ίσα που τώρα σε συμπαθούμε ακόμα περισσότερο μιας και ξέρουμε ότι έχεις κουσούρια:)
      Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι σε λατρεύει ο αντρούλης σου. Η ευτυχισμένη γυναίκα κάνει μπαμ!

      Διαγραφή
    3. Άνθρωπος είμαι Δημητρούλα, όχι εξωγήινος. Και κουσούρια έχω, και τα σημάδια του χρόνου χαραγμένα πάνω μου έχω και μπότοξ χρειάζομαι. Χαχαχα!

      Φιλιά xxx

      Διαγραφή
  3. Καλα θες σκοτωμα. Τον τρελανες τον ανθρωπο. Δυο ταξιδια και του βγαζεις απροοπτα. Την τριτη φορα κλεισε σε ταξιδιωτικο γραφειο ή παρε με τηλ. Εχω κατι γνωστους εκει.Φιλακια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία :)
      Τα παθήματα μου έγιναν μαθήματα. Δεν την ξαναπατάω...

      Άλλωστε, μου αρέσουν οι περιπέτειες. Και έχω τόσο και άλλα τόσα να θυμάμαι από αυτά τα δύο ταξίδια, που πραγματικά άξιζε τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία που υπέστη ο καλός μου :)

      Φιλάκια xxx

      Διαγραφή
  4. Ήρωας ο καλός σου!!! Πολύ γέλασα με τα απρόοπτα των ταξιδιών!
    Συγχαρητήρια για το βραβείο!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα και καλή εβδομάδα Κυριακάτικο κουταλάκι :)
      Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
      Φιλάκια xxx

      Διαγραφή
  5. Χαχα!!! Στο "συμβάν #2" δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στην θέση του άνδρα σου σε καμία περίπτωση!!!
    Στις άλλες περιπέτειες θα σε άντεχα!! χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα, στο συμβάν #2 ούτε εγώ θα ήθελα να βρίσκομαι στην θέση του άνδρα μου αλλά ούτε και στη δική μου. Θυμάμαι, νύσταζα πάρα πολύ και ήμουν υποχρεωμένη να κάθομαι όρθια σε μία καρέκλα και να ακούω καντήλια τα ξημερώματα επειδή είχα την φαεινή ιδέα να σκοτώσω τα ακάρεα. Καλύτερα να τα πέρναμε και αυτά αγκαλιά παρά να τραβήξουμε αυτή την ταλαιπωρία, σωματική και ψυχολογική <- εγώ από τα καντήλια που άκουγα. Χαχαχα :)

      Φιλάκια και καλημέρα :)

      Διαγραφή
  6. 'Ομορφες ιστορίες... Καμιά φορά χρειάζονται για να σε κάνουν να θυμάσαι... Να περάσετε καταπληκτικά Χριστούγεννα... Πολύ όμορφο το χιονισμένο decor...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Βασίλη; ή Βενετία; (και τους 2!!!)
      Έτσι είναι. Αυτά μας μένουν στο τέλος.

      Να έχετε και εσείς υπέροχα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά!!!
      Φιλάκια xxx

      Διαγραφή
  7. Κοίτα! Δεν τα βρήκα όλα πολύ κουφά..μια χαρά τρελούλια μου ακούστηκαν! Εκτός από αυτό με το πλυντήριο..ήταν λίγο τραβηγμένο βραδιάτικα!
    Και μετά το japanese, θέατρο ο δικός σου,ε! Πάντως είναι ήρωες, πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα, αν και εσύ δεν μπορούσες να κοιμηθείς από την φαγούρα, πίστεψέ με το ίδιο θα έκανες. Ήταν λίγο τραβηγμένο, όντως, αλλά δεν παλεύονταν η κατάσταση λέμε...

      Καλημέρα :)

      Διαγραφή
  8. Kατά τα άλλα..μια χαρά περάσατε ε;
    χαχαχα!
    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Διάβασα από προχτές την ανάρτηση και η αλήθεια είναι πως ταυτίστηκα! Σε αρκετά θα αντιδρούσα όπως κι εσύ!
    Κι εγώ θέλω να οργανώνω τις δραστηριότητες σε ένα ταξίδι για να μη βρεθώ προ εκπλήξεων! Περυσι πήγαμε με το Δημήτρη στη Βιέννη και επειδή κανένας τουριστικός οδηγός δεν ήταν ενημερωμένος με τα σωστά ωράρια καταλήξαμε να περάσουμε μία από τις τρεις μέρες παίρνοντας σβάρνα τα μετρό από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη για να βρούμε ποιο αξιοθέατο είναι ανοιχτό!
    Δε βαριέσαι όμως, αν δεν έχει και λίγο σασπένς το ταξίδι δεν έχεις και αστείες ιστορίες να λες μετά!

    ΥΓ. Ηρωας ο αντρούλης σου βρε Άσπα! Θα πρέπει να σε λατρεύει! Αναζήτηση απορρυπαντικού τα μεσάνυχτα? Δεν υπάρχει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαχαχα Φαντάζομαι δεν θα θέλει ούτε ζωγραφιστό να το δει, ο άντρας σου το Λονδίνο πια!! Προσέξτε μην τριτώσει!! Αυτά είναι όμως που μένουν από τα ταξίδια, έχουν κι αυτά την πλάκα τους!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts