28.11.12

Emotions/thoughts: Αναμνήσεις από τα παιδικά Χριστούγεννα και το χθεσινό τηλεφώνημα από τον Άγιο Βασίλη!

 

Τα Χριστούγεννα, θυμάμαι, πάντα ήταν η αγαπημένη μου γιορτή! Τα ζούσα πάντα πολύ έντονα, γιατί ήθελα να τα ζήσω έντονα. Να τα χαρώ όσο δεν γίνεται!!! Και κάθε χρόνο να τα περάσω καλύτερα από ότι τον προηγούμενο.
Από μικρό παιδάκι θυμάμαι να τα περιμένω πώς και πώς...
...για να κατεβάσουμε το κοκκαλιάρικο (έτσι το θυμάμαι) Χριστουγεννιάτικο δέντρο από το πατάρι του σπιτιού και να το στολίσουμε μαζί με τον μπαμπά με όλα αυτά τα πολύχρωμα κιτς στολίδια που τότε υπήρχαν (και που όμως εμένα μου άρεσαν πολύ γιατί ήταν πολύχρωμα)

...για να τοποθετήσω (όταν ολοκληρώναμε τον στολισμό) την φάτνη κάτω από το δέντρο πάνω σε ένα παχύ στρώμα από βαμβάκι (πάντα τελείωνα όλη τη συσκευασία θυμάμαι)

...για να φτιάξω
μικρές μπαλίτσες από βαμβάκι (από άλλη συσκευασία) για να τις σκορπίσω σαν χιόνι πάνω στο δέντρο (πόσο κιτς αισθητική είχα τότε! Ευτυχώς ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει, μαθαίνει)

...για να γράψω γράμμα στον Άγιο Βασίλη για τα δώρα (ω ναι! πληθυντικός ο αριθμός) που ήθελα κάθε χρονιά να μου φέρει (παρόλο που τελικά ήξερα ότι θα λάβω μόνο ένα)

...για να πλάσω μαζί με την μαμά ζύμη για τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα (και ας βαριόμουν αφάνταστα αυτή τη διαδικασία - ωστόσο το έκανα "για το καλό!")

...για να πω τα κάλαντα με τις φίλες μου ταλαιπωρώντας αυτό το καημένο το τριγωνάκι μου (έχει φάει άπειρα γκλιν γκλαν) αλλά και τον εαυτό μου, αφού ουκ ολίγες φορές "τρώγαμε πόρτα" από την "κυρία" του σπιτιού, η οποία (την φανταζόμουν, δε ξέρω γιατί, με μπικουτί στα μαλλιά) ούτε καν είχε την στοιχειώδη ευγένεια να μας ανοίξει και πίσω από την κλειστή της πόρτα φώναζε "δώσαμε, δώσαμε..." (σιγά, μας κούφανες κυρία μου!). Έτσι, καταπίνοντας την ντροπή (μικρά παιδάκια ήμασταν τότε) συνεχίζαμε στην επόμενη πόρτα με το ρίσκο "να την φάμε" και αυτή!

...για να κάνουμε αυτές τις υπέροχες κατασκευές με την νηπιαγωγό (δεντράκια, ελαφάκια, σκούφους του Άγιου Βασίλη - αυτά μόνο θυμάμαι)

...για να μάθω το νέο ποίημα στον παιδικό σταθμό (που τελικά ΠΟΤΕ δεν έλεγα, αφού φτάνοντας στο βήμα έκανα βαθιά υπόκλιση την οποία ακολουθούσε κλάμα και οπισθοχώρηση - ήμουν πολύ ντροπαλό παιδάκι. Έχω και φωτογραφικά ντοκουμέντα)

...για να μάθω το νέο ποίημα στο δημοτικό (που τελικά ΠΑΝΤΑ έλεγα - αφού ήμουν μεγάλο παιδάκι πλέον και είχα ξεχάσει τις ντροπές. Δεν έχω φωτογραφικά ντοκουμέντα - Γιατί μαμά; Είχε χαλάσει η φωτογραφική;)

...για να δω τα ελάχιστα (άλλες εποχές τότε, πιο λιτές) πολύχρωμα λαμπιόνια στους δρόμους, στις πλατείες και στις στολισμένες βιτρίνες (οι οποίες ήταν όλες πανομοιότυπα στολισμένες με εκείνα τα κιτς λαμπιόνια που προανέφερα)

...για να δω Χριστουγεννιάτικες ταινίες στην τηλεόραση και να μπω πιο πολύ στο κλίμα (ακόμη και τώρα βλέπω τον Σκρουτζ - όχι τον Μακ Ντάκ - και μπαίνω αμέσως)

...για να αγοράσουμε από τα ΕΛΤΑ Χριστουγεννιάτικες κάρτες της UNICEF "για να βοηθήσουμε τα παιδάκια που πεινάνε" (έτσι μου έλεγε η μαμά μου)

Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη κάρτα της UNICEF κυκλοφόρησε το 1949. Σχεδιάστηκε από ένα 7χρονο κοριτσάκι, την Jitka Samkova από την μικρή πόλη Rudolfo της πρώην Τσεχοσλοβακίας. Η πόλη έλαβε βοήθεια από την UNICEF μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και ενέπνευσε το κοριτσάκι να ζωγραφίσει τον χορό στο γαϊτανάκι. Η ίδια είπε ότι η ζωγραφιά της συμβολίζει τη χαρά που γυρίζει γύρω-γύρω. Πηγή φωτογραφία ΕΔΩ.
...για να στείλουμε και να λάβουμε Χριστουγεννιάτικες κάρτες στους/ από τους θείους και τα ξαδέρφια στην Αυστραλία (δεν υπήρχαν τα e-mails τότε)

και τέλος...το πιο σημαντικό για ένα παιδάκι...

...για να ανοίξω επιτέλους το τυλιγμένο δώρο μου (το είχε φέρει ο Άγιος Βασίλης και καλά...) που περίμενε καρτερικά κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο όσο εγώ ήμουν κάθε μέρα που περνούσε σε αναμμένα κάρβουνα από την ανυπομονησία μου!

(Παρεπιπτόντως, την αδερφή μου και τον αδερφό μου δεν τους θυμάμαι σε αυτό το σκηνικό. Μήπως νόμιζα ότι τα Χριστούγεννα ήταν μόνο δικά μου και έχω επιλεκτική μνήμη τελικά; Ή μήπως έχω αμνησία; Να θυμηθώ να το ψάξω...)

Για εμένα τότε, αυτά μόνο είχαν σημασία. Όλα αυτά τα μπιχλιμπίδια και μπιχλιμπιδάκια. Άλλωστε, αυτά δε θέλει ένα παιδί που όμως έχει όλα τα στοιχειώδη; (σημαντική διευκρίνιση αυτό το προηγούμενο). Τι θέλει; Πολύχρωμες μπάλες, φιόγκους, γιρλάντες, κουδουνάκια, λαμπάκια παντού, δώρα και ένα όμορφο παραμυθένιο ψέμα - αυτό της ύπαρξης του Άγιου Βασίλη. Ωστόσο θυμάμαι ότι η αποκάλυψη της αλήθειας δε μου έκανε και τρομερή εντύπωση. Όταν η μαμά μου μου είπε κάποια Χριστούγεννα "Ασπασία μου, ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Ο μπαμπάς σου φέρνει το δώρο" εγώ (θυμάμαι) της απάντησα "Α, ναι;" (λες κατά βάθος να το ήξερα;)

Κάπως έτσι θυμάμαι τα δικά μου παιδικά Χριστούγεννα...

Πηγή φωτογραφίας ΕΔΩ
Μεγαλώνοντας, αναθεώρησα τα πράγματα, ως ώριμη πλέον ενήλικας, μαζί με αυτά και την άποψη που έχω για τα Χριστούγεννα (η σημερινή φωτογραφία που επέλεξα -βλ. αρχή του άρθρου- εκφράζει/συμβολίζει ακριβώς αυτή την αναθεώρηση των πραγμάτων - τα Χριστούγεννα μέσα από μία άλλη οπτική, όχι ακριβώς αυτή που ήξερα όταν ήμουν μικρή).

Όχι, όχι...δεν σταμάτησα να βλέπω στα Χριστούγεννα όλα τα παραπάνω, αφού κατά βάθος έχω ένα μικρό παιδάκι καλά κρυμμένο μέσα μου! Με τα παιδικά θέλω του, τα παιδικά καμώματα ώρες-ώρες, τις παιδικές ευαισθησίες του! Απλά είδα και άλλα πράγματα στα Χριστούγεννα. Είδα ότι τα Χριστούγεννα είναι μία εποχή για να μοιραστούμε χαρούμενες στιγμές και αναμνήσεις που πρέπει να τις ζούμε στο φουλ αφού θα μας συντροφεύουν σε όλη μας την ζωή (τα παιδικά μου Χριστούγεννα είναι βαθιά ριζωμένα στην μνήμη μου), είναι μία εποχή για να δούμε τον κόσμο με μία άλλη ματιά, αυτή μέσα από το πρίσμα της αγάπης και να την δείξουμε αυτή την αγάπη προσφέροντας στα αγαπημένα μας πρόσωπα αλλά και σε αυτούς που έχουν ανάγκη! Με λίγα λόγια, εκεί που ως παιδί ήθελα να λαμβάνω δώρα, τώρα θέλω περισσότερο να προσφέρω! Δώρα, εκπλήξεις, αγκαλιές, αγάπη! Πολλή αγάπη! Και μάλιστα, από όταν έγινα μαμά, αισθάνομαι ότι αυτή η αγάπη ανανεώνεται συνεχώς και αναβλύζει τώρα πιο πολύ από μέσα μου! Δεν στερεύει και δε θα θα στερέψει ποτέ! Τι ευτυχία και αυτή...

Ο Άγιος Βασίλης λίγο πριν μπει σπίτι μας :) Πηγή φωτογραφίας ΕΔΩ.

Παρόλα αυτά, θα επιδιώξω το παιδί μου να ζήσει όλη αυτή την αθωότητα των Χριστουγέννων μέσα από όλα αυτά τα αγαθά (για τα οποία είμαι ευγνώμων που μπορώ να του τα προσφέρω) και μέσα από αυτό το υπέροχο ψέμα της ύπαρξης του Άγιου Βασίλη. Η Δάειρα είναι πολύ μικρή ακόμη για να μάθει την αλήθεια, η οποία δε θα της προσφέρει τίποτα σε αυτή τη φάση, αλλά αντίθετα θα της στερήσει πολλά! Θέλω αυτό το ψέμα να το κάνω ακόμη πιο μαγικό.

Οπότε, φέτος που καταλαβαίνει (πέρισυ ήταν 4,5 μηνών) θα γράψουμε γράμμα στον Άγιο Βασίλη, θα αναμένουμε το δωράκι μας κάτω από το δέντρο, θα βάλουμε το καθιερωμένο μπισκοτάκι και το ποτήρι με το γάλα για να τον κεράσουμε (τα οποία θα φροντίσει να τα φάει/πιει η μαμά όταν η Δάειρα θα κοιμάται), θα κρεμάσουμε την κάλτσα στο τζάκι η οποία θα γεμίσει ως δια μαγείας με καραμέλες, και όταν μεγαλώσουμε λιγάκι...γιατί όχι και να πάμε να τον γνωρίσουμε από κοντά στο Ροβανιέμι. Μακάρι να είμαστε καλά και να μπορούμε να το πάμε αυτό το ταξιδάκι κάποτε, πριν όμως έρθει η στιγμή η Δάειρα να μάθει την αλήθεια!

Πάντως, μέχρι στιγμής του μιλάμε στο τηλέφωνο. Γιατί; Γιατί όταν βλέπει ότι η Δάειρα βάζει το δάχτυλο στο στόμα, μας τηλεφωνεί. Ακούγεται κανονικά το ντριιιιιιιιιιν, αφού μας καλεί (από το κινητό του μπαμπά) στο σταθερό του σπιτιού. Το τηλέφωνο συνήθως το σηκώνει ο μπαμπάς. Ιδού η συνομιλία:
"Χμμ...Ας πάρω την Δάειρα ένα τηλ". Πηγή φωτογραφίας ΕΔΩ
Μπαμπάς: Ναι; Ποιος είναι;
Μπαμπάς: Α, γεια σας κύριε Άγιε Βασίλη. Τι κάνετε;
Μπαμπάς: Με ρωτάτε τι κάνει η Δάειρα; Καλά είναι. Σας περιμένει τα Χριστούγεννα! Για να της φέρετε δώρο.

(Η Δάειρα ανασκουμπώνεται λίγο, γουρλώνει τα μάτια, αλλά το δάχτυλο στο στόμα)

Μπαμπάς: Τι;;;; Δε θα της φέρετε δωράκι γιατί βάζει το δάχτυλο στο στόμα;

(Η Δάειρα βγάζει το δάχτυλο σε χρόνο d-t)

Μόλις χθες ανακαλύψαμε ότι μπορεί ο Άγιος Βασίλης να μας βοηθήσει να κόψουμε αυτή την κακή συνήθεια!

Ασπασία

Πηγή 1ης φωτογραφίας

25 σχόλια :

  1. Ασπασία μου, τι όμορφες και ζεστές εικόνες μας μετέφερες! Πράγματι κάπως έτσι θυμάμαι κι εγώ τα Χριστούγεννα ως παιδί.
    Καθώς μεγάλωνα, τα απομυθοποιούσα και έφτασα σε ένα σημείο που είχα ξεχάσει πόσο πολύ μου άρεσαν κάποτε!
    Αφού έγινε μαμά όμως, όλα αυτά τα συναισθήματα ξύπνησαν πάλι μέσα μου και από το σαββατοκύριακο που στολίσαμε το σπίτι και το δέντρο ακούμε συνέχεια χριστουγεννιάτικα κάλαντα και ετοιμάζουμε τη μικρή για τον Άγιο Βασίλη!
    Χτες μάλιστα του γράψαμε και γράμμα και το βάλαμε πάνω στο δέντρο μας! Εννοείται ότι θα του φτιάξω σπέσιαλ κουλουράκια αφού θα φέρει ένα όμορφο μικρό δωράκι στο κοριτσάκι μου!
    Εύχομαι να περάσετε πολύ πολύ όμορφα!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ερμιόνη!
      Είμαι σίγουρη ότι ο Άγιος Βασίλης θα εκτιμήσει δεόντως το γευστικότατο κουλουράκι φτιαγμένο από τα χέρια μίας chef και θα σας φέρει το καλύτερο δώρο για τα Χριστούγεννα :)
      Φιλάκια xxx

      Διαγραφή
  2. Αααα! Θα το κάνω κι εγώ! Πιάνει και για τους μεγάλους;;;
    Το μπισκότο με το γάλα είναι τέλειο έθιμο! Κι εγώ όταν ήμουν μικρή δεν το κάναμε! Αλλά θα το καθιερώσω!
    Όπως τα λες είναι, πρέπει να κάνουμε τα πιτσιρίκια μας να καταλάβουν τη μαγεία των Χριστουγέννων!
    Και στολίσατε κιόλας! Και του χρόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Βέρα!
      Στολίσαμε μόνο το μπλογκόσπιτο. Το άλλο θα το στολίσουμε το ΣΚ. Ήρθε και η θεία νονά άρα θα έχουμε extra βοήθεια!
      Φιλάκια xxx

      Διαγραφή
  3. Γεια σου Ασπασία, χαίρομαι που σε βρίσκω.
    Τι όμορφη η ανάρτησή σου!!! Τόσο ζεστή, τόσο όμορφη!!!! Και τόσο μα τόσο οικία, αφού ήταν σαν να μιλούσα εγώ.
    χαχαχαχαααααα τι πλάκα με τη μικρή!!!! Ήταν σαν να έβλεπα τη σκηνή. χαχαχαααααααα
    Εγώ δουλεύω με παιδάκια, και το πόσο χαιρόμαστε αυτή την περίοδο τώρα, με την αθωότητά τους και τον ενθουσιασμό τους, όσο αφορά τα Χριστούγεννα!!! Τους χτυπάμε κουδουνάκια από κάπου, και ενθουσιάζονται ότι περνάει ο Άη Βασίλης. Οι ψυχούλες μου!!!!
    Φιλιά πολλά, και ένα μεγάλο για τη Δάειρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Ροδούλα! Χαίρομαι και εγώ που με βρήκες :)
      Καλώς ήρθες στο 'σπιτάκι' μου. Νιώσε σαν στο σπίτι σου :)
      Για να είδες τον εαυτό σου μέσα από τα γραφόμενά μου, να υποθέσω ότι είμαστε συνομήλικες ;)
      Η δουλειά σου είναι πολύ ευχάριστη. Να είσαι όλη μέρα με γλυκές φατσούλες γύρω σου, είναι ό,τι πιο χαλαρωτικό.
      Φιλάκια xxx

      Διαγραφή
  4. Ακριβώς ένα τέτοιο κοκαλιάρικο δέντρο γεμάτο βαμβάκι, με χρωματιστές γυάλινες μπάλες θυμάμαι κι εγώ...Τα Χριστούγεννα ήταν πάντα μαγικά για μένα και τον αδερφό μου..φρόντιζε η μαμά μου γι αυτό...Τώρα θα φροντίσω κι εγώ (αλλά και η γιαγιά φυσικά)να κάνω τα Χριστούγεννα του Νικόλα μαγικά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς Ελπίδα μου! Θα πρέπει να φροντίσουμε τα παιδάκια μας να το ζήσουν όλο αυτό όσο πιο μαγικά γίνεται! Και μαζί με αυτά, θα το ζήσουμε και εμείς!
      Φιλάκια και καλημέρα xxx

      P.S. Τελικά αυτό το κοκκαλιάρικο δεντράκι δεν έλειπε από κανένα σπίτι :)

      Διαγραφή
  5. Καλως μου το μικρουλι μου το Ασπασακι που απο την μια σε διαβαζω στην σουπερ ντουπερ οργανωμενη και σοβαρη αναρτηση των αποτελεσματων της κληρωσης του τζοκερ! Ουπς! Των διαγωνισμων σου ηθελα να πω:) Και τωρα με ανατριχιαζεις με τις γλυκες και αθωες παιδικες σου αναμνησεις.....
    Αυτοι το κοκκαλιαρικο δεντρακι το ειχαμε ολοι τελικα οπως και "για το καλο" κουραμπιεδες και μελομακαρονα, το γραμμα στον Αι-Βασιλη και φυσικα γαλα με μπισκοτα να φαει ο Αι-Βασιλης! Τωρα ολα αυτα τα κανουμε για τα παιδακια μας γιατι τελικα οσο χρονια κι αν περασουν, αυτες οι ομορφες παραδοσεις καλα βαστουν:)
    Ειμαι σιγουρη οτι φετος που ειναι μεγαλυτερη και η Δαειρα, θα περασετε τα πιο ομορφα Χριστουγεννα:) Καληνυχτα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες Δημητρούλα; Μεταμορφώνομαι. Άλλοτε είμαι σοβαρή, άλλοτε ευαίσθητη, άλλοτε αστεία. Ανάλογα με το mood της στιγμής και το θέμα της κάθε μου ανάρτησης!
      Χθες λοιπόν που έγραφα το συγκεκριμένο άρθρο, με έπιασε μία βαθιά νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια. Τα χρόνια της παιδικής μου αθωότητας που πέρασαν τόσο γρήγορα και ούτε κατάλαβα πώς βρέθηκα μεμιάς να είμαι εγώ η μαμά που θα πλάσει τα φετινά μελομακάρονα...
      Μεγαλώνουμε Δήμητρα. Μεγαλώνουμε. Αλλά δεν πτοούμαι γιατί κατά βάθος πιστεύω ότι έχουμε πολλά να ζήσουμε ακόμη. Κάθε ηλικία έχει τα δικά της - ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΜΟΥ ΠΑΛΙ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕΙ :)

      Έτσι σκέφτομαι ως τοσοδούλα 24χρονη που είμαι - ΕΙΔΕΣ; ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΗΔΗ! χαχαχα!
      Φιλάκια xxx

      Διαγραφή
    2. Τι να σχολιάσω τώρα???? Το 24χρονη, το τοσοδούλα ή το ότι θα πλάσεις μελομακάρονα????
      (έτσι για να ξεφύγουμε από τα σοβαρά! Πάω να γράψω κάτι στο blog μου, μπαίνω εδώ με αποσυντονίζεις! τι θα γίνει δηλαδή???)

      Διαγραφή
  6. Τι απολαυστική ανάρτηση! Πόσα κοινά είχαμε ως παιδιά! Τι μου θύμησες τώρα!
    kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Kathy :)
      Είδες τι όμορφα χρόνια ήταν τότε; Δεν είναι ότι ήταν τα 'χρόνια' καλύτερα. Είναι ότι τότε ήμασταν παιδιά. Και ζούσαμε όλες τις γιορτές (και ειδικά τα Χριστούγεννα) στο φουλ!
      Φιλάκια xxx

      Διαγραφή
  7. Καπως ετσι ζησαμε ολοι στα παιδικα μας χρονια. Και τωρα ειναι η σειρα μας να το προσφερουμε στα παιδια μας!Φιλακια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία!
      Είχατε και εσείς κοκκαλιάρικο δεντράκι; Μη μου πεις...!!!
      Τελικά οι μπλογκοφίλες μου είστε και συνομήλικές μου. Άρα έχουμε πάνω-κάτω παρόμοια παιδικά βιώματα.
      Φιλάκια xxx

      Διαγραφή
  8. Οι περισσότεροι κάπως έτσι ζήσαμε τα Χριστούγεννα στα παιδικά μας χρόνια!!! Εγώ θυμάμαι χαρακτηριστικά, κάθε χρόνο να αναρωτιέμαι και να αγχώνομαι πως θα μπει στο σπίτι μας ο Αι Βασίλης αφού δεν είχαμε τζάκι. Τελικά πάντα έμπαινε από την μπαλκονόπορτα και πάντα την ξέχναγε λίγο ανοιχτή.... Τα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες και την βασιλόπιτα που έφτιαχνε η μαμά μου.... Το ψηλό δέντρο που πάντα στολίζαμε αν και κοκκαλιάρικο.... Ωραίες αναμνήσεις.... Τώρα ήρθε η ώρα να τα περάσουμε στα παιδιά μας για να έχουν και εκείνα τις δικές τους αναμνήσεις όταν μεγαλώσουν και να τα θυμούνται στο μέλλον με νοσταλγία και αγάπη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βάσω, και το δικό σας δεντράκι κοκκαλιάρικο ήταν; Χαχαχα! Δεν το πιστεύω!
      Τελικά, πριν την εποχή του έντονου καταναλωτισμού (η οποία μας βρήκε σε αρκετά πιο μεγάλη ηλικία), το μέσο ελληνικό σπίτι είχε τα ίδια πράγματα! Θυμάμαι, πήγαινα επισκέψεις με τους γονείς μου και έβλεπα ίδιους καναπέδες, ίδια κάδρα,...ίδια κοκκαλιάρικα δεντράκια!

      Όσο για το τελευταίο, όντως, γίναμε γονείς στη θέση των γονιών μας και πλέον παίρνουμε εμείς την σκυτάλη (αν και θα ξαναπλάσω, σαν παιδί, μελομακάρονα μαζί με την μαμά μου).

      Φιλιά xxx

      Διαγραφή
  9. Επειδή σε λατρεύω κυρία Ασπασία, πέρνα από το σπιτικό μου να σε φυλέψω κάτι! Όχι, δεν είναι κουλουράκια:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι είναι; Μπισκοτάκια;;;
      Θα περάσω κάποια στιγμή σήμερα ;)
      Φιλιά xxx

      Διαγραφή
  10. Τι όμορφη ανάρτηση Ασπασία μου!!! Τα ζήσαμε όλοι σαν παιδιά και τα ζουν τώρα και τα παιδάκια μας!!! Φιλάκια πολλά στη μικρούλα!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τι γλυκό!!! Μου θυμίζει και τα δικά μου παιδικά Χριστούγεννα. Και γω με τις πιτσιρίκες το ξαναζω τα τελευταία χρόνια. Το στόλισμα του σπιτιου, τα δώρα, ο Αγιος Βασίλης με το μελομακάρονο και το γάλα. Ολα τα κάνουμε και γω το απολαμβάνω [ερισσότερο απο αυτές τελικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κλαίρη :) Άρα να υποθέσω ότι είμαστε συνομήλικες ;)
      Τελικά οι γιορτές είναι μόνο για τα παιδιά. Τα μικρά παιδιά και τους μεγάλους που νιώθουν παιδιά :)

      Διαγραφή
  12. Η φωτογραφια της καρτας της Unicef με συγκινησε πιο πολυ απ΄ολα γιατι μου θυμισε μια ιδια καρτα που ειχα στειλει όταν ημουν παιδι στον Αη Βασιλη ζητωντας του το δωρο μου να το δωσει σε καποιο αλλο παιδακι και αν περισσεψει κανενα τοτε να το φερει σε μενα....όταν ήμουν μικρη μαζευα τα αδεσποτα στο σπιτι και ετρεμα στην ιδεα οτι καποιο παιδι ή ζωο υποφερει... τωρα όμως με την καρτα αυτη ξαναθυμηθηκα πως ενιωθα τοτε... το ειχα τελειως ξεχασει, απο την μνημη μου ειχε σβηστει.... απιστευτο, Καλα Χριστουγεννα, ανοιξτε την αγκαλια σας όσο μπορειται στους συνανθρωπους μας και στα αδεποτακια της γειτονιας σας και να ειστε σιγουροι πως θα γεμισει με ζεστασια και τρυφεροτητα! Μαριμπελλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαριμπέλλα! Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου! Είναι πολύ συγκινητικό.
      Καλά Χριστούγεννα!

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts