Emotions/thoughts: "Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!"

Ανοίγω παρένθεση (
Σήμερα είναι η 1η φορά που γιορτάζουμε την ονομαστική γιορτή της κόρης μου (Δάειρα - Δήμητρα)
και για αυτό έχω μεγάλη χαρά και συγκίνηση μαζί! Κάθε γιορτή της θα είναι μοναδική, το ξέρω, αλλά
κάθε πρώτη φορά είναι διαφορετική. Έχει κάτι το μαγικό κάθετι το 'πρώτο'.

Σήμερα λοιπόν, θα μου επιτρέψετε να γράψω μία ευχή στη μικρή μου νεράιδα καθώς, αυτό το blog πέρα από τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος με τα οποία καταπιάνομαι ώρες-ώρες, αρχικά το δημιούργησα ως αποτέλεσμα της ανάγκης που είχα να εξωτερικεύσω αυτά που αισθάνομαι. Θέλω να καταγράψω εμπειρίες, ευτυχισμένες στιγμές, σκέψεις, συναισθήματα. Θέλω αυτό το blog να λειτουργήσει ως ένα ημερολόγιο που θα αφήσω παρακαταθήκη στο παιδί μου για όταν θα μεγαλώσει. Να το επισκεφτεί μία μέρα και να διαβάσει πώς περνούσαμε, τι ζούσαμε, τι σκεφτόταν και τι αισθανόταν η μαμά.


Σήμερα λοιπόν, αισθάνομαι την ανάγκη να εξωτερικεύσω αυτό που αισθάνομαι γιατί θα ήθελα κάποτε η Δάειρα να μάθει τι αισθανόταν η μαμά της σήμερα...αυτή τη στιγμή που γράφω, ανήμερα της πρώτης ονομαστικής της εορτής.
Κλείνω την παρένθεση) 

Γλυκό μου παιδί,

σήμερα που γιορτάζεις βρίσκω την αφορμή να σου γράψω μία ευχή, μία ευχή που στη δίνω και θα στη δίνω κάθε μέρα. Γιατί, κάθε μέρα έχω λόγο να το κάνω. Γιατί, κάθε μέρα γιορτάζω εγώ. Γιορτάζω που υπάρχεις στην ζωή μου.

Θέλω να σου δώσω την ευχή της μάνας που ξέρω ότι πάντα πιάνει...

Γλυκιά μου νεραϊδούλα. Σου εύχομαι από τα απύθμενα βάθη της ψυχής μου, από κάθε ζωντανό μου κύτταρο, η ζωή η οποία ξεκίνησες σχεδόν ένα χρόνο πριν, να είναι ένα μακρύ ταξίδι που θα κρατήσει πολλά πολλά χρόνια. Ένα ταξίδι όπου θα βαδίζεις πάντα σε δρόμους ομαλούς με σύμμαχο την ευτυχία, μία παντοτινή ευτυχία την οποία θα νιώθεις κάθε στιγμή, αφού αυτή η ευτυχία δε θα στερέψει ποτέ. Ένα ταξίδι στο οποίο θα έχεις πυξίδα την αγάπη μου, αφού αυτή θα σε συντροφεύει παντού και πάντα...υπάρχω δεν υπάρχω.

Το υπέροχο χαμογελάκι σου, εύχομαι να στολίζει πάντα αυτό το πανέμορφο προσωπάκι. Τα ματάκια σου, τα τόσο εκφραστικά, εύχομαι να έχουν πάντα αυτή τη λάμψη της χαράς. Και αν σε δύσκολες στιγμές αυτή η λάμψη κάποτε πάει να τρεμοσβήσει, τότε να δανειστείς τη λάμψη από τον ήλιο και τα αστέρια που είναι παντοτινή. Να ακτινοβολείς πάντα με τα πιο ευχάριστα συναισθήματα. Να μη σε πλησιάσει ποτέ πόνος και αν κάποτε τον αντιληφθείς από μακριά, να τον απωθήσεις. Και να είσαι πάντα, μα ΠΑΝΤΑ, υγιής!

Εγώ είμαι και θα είμαι, για όσο ζω, πλάι σου για ό,τι με χρειαστείς και όσο με χρειαστείς.  Ιερό μου καθήκον, μα πάνω από όλα σφοδρή εσωτερική μου ανάγκη και προορισμός της ύπαρξής μου, να είμαι πλάι σου. Μη διστάσεις ποτέ να μου ανοίξεις την καρδιά σου. Να το θυμάσαι αυτό.

Η αγάπη μου, τόσο μεγάλη που μου είναι αδύνατον να την εκφράσω. Τα λόγια...οι λέξεις...είναι τόσο 'λίγο' μπροστά σε αυτό που νιώθω. Θέλω όμως αυτό το 'λίγο' να σου το μεταφέρω μέσα από τους παρακάτω στίχους που κάποτε διάβασα και μου είναι αδύνατον να ξεχάσω. Δεν ξέρω τι και ποια σκεφτόταν ο ποιητής όταν έγραφε το παρακάτω ποίημα, εγώ όμως είμαι σίγουρη ότι αυτό το ποίημα γράφτηκε για εμάς τις δύο.

♥

Πολύ πριν σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.

Πάντοτε σε περίμενα.

Σαν ήμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα,

έσκυβε και με ρωτούσε, «Τι έχεις αγόρι;»

Εγώ δεν μίλαγα, μονάχα έβλεπα πίσω απ’ τον ώμο της

έναν κόσμο άδειο από ‘σένα.

Κι όταν έπαιρνα το παιδικό κοντύλι,

ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια,

όταν κοίταγα στο τζάμι τη βροχή,

ήταν που αργούσες ακόμα,

κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα,

δεν ήταν κανείς, κάπου όμως μες στον κόσμο

ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε.

Έτσι έζησα πάντοτε.

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά

-Θυμάσαι;-

Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά

σαν να με γνώριζες χρόνια.

Μα και βέβαια με γνώριζες.

Γιατί πολύ πριν μπεις μες στη ζωή μου

είχες ζήσει μες στα όνειρά μου Αγαπημένη μου!

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!

♥

Γλυκό μου κοριτσάκι. Μια ζωή σε περίμενα. Πριν, δεν το ήξερα. Τώρα όμως το ξέρω.
Τώρα που ήρθες στη ζωή μου, κάθε στιγμή που περνάω μαζί σου, ζω ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ. Κάθε, μα κάθε στιγμή. Γιατί κάθε φορά που σε βλέπω γεμίζεις την ψυχή μου με άπλετο φως και με κάνεις να αισθάνομαι υπέροχα. Οι γκρίζες μέρες που κάποτε υπήρχαν, πλέον γέμισαν με πολύχρωμα χρώματα. Τόσο έντονα, που κάθε μέρα θέλω να ζωγραφίζω. Να ζωγραφίζω αυτά που νιώθω. Με τα χρώματα τα δικά σου.

Αυτή τη στιγμή που σου ΓΡΑΦΩ, είσαι τοσοδά μικρούλα που ακόμη και να σου ψιθύριζα τις παραπάνω λέξεις, ελάχιστα θα καταλάβαινες. Σου υπόσχομαι όμως ότι θα σου ψιθυρίσω το "Σ'αγαπώ" και εσύ, στο άκουσμα αυτής της φράσης, για μια ακόμη φορά θα σηκώσεις τα χεράκια σου ψηλά λέγοντας "πιλί", εννοώντας ότι ξέρεις ότι η μαμά σε αγαπάει πολύ. Και εγώ τότε θα σε σφίξω για μια ακόμη φορά στην αγκαλιά μου.

Αυτή τη στιγμή που ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ όμως, είσαι τόσο μεγάλη που μπορείς να καταλάβεις κάθε λέξη από τα παραπάνω. Αλήθεια, είχες ποτέ καταλάβει το μεγαλείο της αγάπης μου για εσένα; Κατάφερα να σου μεταφέρω όλα αυτά που αισθάνομαι;

Ελπίζω και εύχομαι, σήμερα που περιπλανιέσαι σε αυτό εδώ το blog, να υπάρχω και να βρίσκομαι δίπλα σου ή....έστω κάπου κοντά σου, ώστε να με πάρεις μια ζεστή αγκαλιά. Γιατί αυτή η αγκαλιά σου είναι για μένα ολόκληρος ο κόσμος!
Και αν πάλι δεν υπάρχω, τότε να έχεις πάντα φυλακτό σε αυτό το ταξίδι της ζωής σου, την ευχή μου.

Χρόνια πολλά γλυκό μου κοριτσάκι! Για σήμερα αλλά και για κάθε μέρα ανήμερα της γιορτής σου.

Με αγάπη,
η μαμά σου ♥

[Σημείωση: Το ποίημα, σε italics, είναι του Τάσου Λειβαδίτη, από τη συλλογή 'Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας' (1953)

Πηγή εικόνας