23.3.12

Emotions/thoughts: Μήπως είμαστε Superman-άδες?



Μπορείτε να μου πείτε πώς γίνεται να είμαι όλο το 24ωρο "στο πόδι" (εντάξει, να μην υπερβάλλω, 19ωρο αφού έχω και την "πολυτέλεια" να κοιμάμαι 5 ώρες την ημέρα) και να μην προλαβαίνω να πάρω ανάσα και να μην προλαβαίνω να πιω ούτε τον πρωινό καφέ μου (με την ησυχία μου και χωρίς παρεμβολές, εννοώ) και να τρέχω όλη μέρα να τα προλάβω όλα και να πλένω πιάτα και να μαγειρεύω και να μην προλαβαίνω να βάζω τα πλυντήρια (ρούχων) το ένα μετά το άλλο και να σιγυρίζω και να καθαρίζω ΚΑΙ το σπίτι να είναι ΠΑΝΤΑ χάλια; Δε συζητάμε για καφεδάκι με φίλους, για σινεμαδάκι, για DVDάκι στο καναπεδάκι, για μεσημεριανό υπνάκι, για διάβασμα κανένα βιβλιαράκι...και φυσικά ούτε για κομμωτηριάκι. Αυτά είναι είδη πολυτελείας. Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα μου ζητήσει και η εφορία πόθεν έσχες: "Πόθεν έσχες τον χρόνο να τα κάνεις αυτά κυρία μου? Θα σου επιβληθεί πρόστιμο". Κάτσε μη μας διαβάζει κανένας φίλος από το Υπουργείο Οικονομικών και του μπει καμία ιδέα τέτοιες εποχές που διανύουμε...

Που είχαμε μείνει; Α, ναι. Στο χάλια σπίτι. Πως να μην είναι χάλια με δύο απλώστρες να έχουν μόνιμη θέση μέσα στο σπιτικό μου (αναγκαστικά, αφού έξω με τον καιρό που είχε όλον τον χειμώνα μέχρι να στεγνώσουν τα ρούχα θα ήθελαν πάλι πλύσιμο από τη σκόνη και τους ρύπους), με τόσα μπουκαλάκια και παραμπουκαλάκια απλωμένα παντού ("γιατί τρώμε το γαλατάκι μας όπου μας κάνει κέφι κάθε φορά"), με τόσα παιχνιδάκια να έχουν καταλάβει κάθε επιφάνεια: τραπέζι, τραπεζάκι, πάρκο, κούνια, πάτωμα, ακόμη και το κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά ("γιατί είμαστε βασιλοπούλες και έχουμε τη μαμά μας να μας υπηρετεί και να τα μαζεύει όταν εγώ τα πετάω") και με μία χωματερή κάθε βράδυ στο μπαλκόνι (πώς μαζεύονται όλα αυτα τα σκουπίδια και τα ανακυκλώσιμα ήθελα να ήξερα)

Από όταν έγινα μάνα αισθάνομαι ότι αυτός ο ρόλος κυριαρχεί σε τέτοιο πρωταγωνιστικό βαθμό, που οι υπόλοιποι ρόλοι (γυναίκα, σύζυγος) στην ταινία της καθημερινότητάς μου αποκτούν ξαφνικά ρόλο κομπάρσου. Δεν ξέρω...δεν ξέρω...Κάτι μάλλον δεν κάνω καλά! Είναι δυνατόν όλη μέρα να τρέχω σαν τον Speedy Gonzales, να τεντώνομαι σαν τον Τιραμόλα, να είμαι κλεισμένη σε ένα κλουβί σαν τον Tweety και το βράδυ να με "στέλνει" η μπέμπα στο κρεβάτι εξαντλημμένη λες και έσκαβα όλη μέρα; (τα links για τα cartoons τα βάζω για τις νεαρότερες μαμάδες που δεν είναι της δικής μου γενιάς και ενδεχομένως δε γνωρίζουν το γρήγορο μεξικανάκι ποντικάκι, το ανθρωπάκι λάστιχο και το γλυκό κίτρινο καναρινάκι).
Έτσι όπως πάω θα καταντήσω σαν την Petunia τη γουρουνίτσα (από άποψη εξωτερικής εμφάνισης εννοώ). Και μη μου πείτε "Μα τι έχει η Petunia. Γλυκιά είναι", γιατί θα σας πω: "Γλυκιά γλυκιά, αλλά...γουρουνίτσα!". Γιατί εδώ και 7 μήνες έκοψα τη Yoga (ναι, έκανα μέχρι και τον 8ο μήνα), έκοψα και το γήπεδο και τα κιλάκια αρχίζουν και χτίζονται πάνω μου σαν τουβλάκια από μπετόν.

Στην τελική τι ζητάω; Τον ουρανό με τ' άστρα; (εδώ που τα λέμε, πιο εύκολο είναι να τα πάρω αυτά). Λίγες ωρίτσες χαλάρωσης και ηρεμίας θέλω. Να πάω στο μάθημα Yoga, να πάω ένα σινεμαδάκι, να πάω ένα καφεδάκι και γενικά να κάνω όλα τα "απαγορευμένα" για μία νέα μαμά που δεν έχει καθόλου βοήθεια στο σπίτι! "Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;" θα μου πείτε. Και τότε θα ξυπνήσω από το όνειρο. "Ωρίτσες θέλεις Daeira mommy? Πάρε λίγα λεπτά και πολλά που σου είναι" θα μου πει ο χρόνος. Ναι, έχω πολύ κακή σχέση μαζί του. Δε μου δίνεται απλόχερα. Είναι τσιγκούνης!

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς η μητέρα μου προσπαθεί να με πείσει (μάταια μέχρι τώρα) ότι η κατάσταση είναι πιο εύκολη από ό,τι νομίζω και ότι όλα θα πρέπει να τα προλαβαίνω όπως τα προλάβαινε και αυτή που μεγάλωσε τρία παιδιά και ποτέ δεν παραπονέθηκε για τίποτα.

Εδώ που τα λέμε, πώς οι μανάδες μας τα κατάφερναν πιο εύκολα; Με τόση εξέλιξη στην ζωή μας (state of the art πλυντήρια ρούχων και πιάτων, νέα βελτιωμένα απορρυπαντικά που υπόσχονται -και κρατούν την υπόσχεσή τους- ότι διαλύουν λίπη και βρωμιές γρήγορα και εύκολα, χρήση του Internet για διεκπεραίωση αρκετών εξωτερικών δουλειών όπως πληρωμές λογαριασμών, shopping therapy, κλπ) πείτε μου, πώς είναι δυνατόν να μην έχουμε ελεύθερο χρόνο; Ή ας το διατυπώσω πιο σωστά: Πώς είναι δυνατόν να έχουμε λιγότερο ελεύθερο χρόνο από τη μαμά μας;
Και πώς η μαμά μας με πλυντήρια ρούχων παλαιότερης τεχνολογίας, με καθόλου πλυντήρια πιάτων και γενικά με πολύ λιγότερες ανέσεις τα κατάφερνε καλύτερα; Μην αναφέρω και τη γιαγιά μας με ΚΑΘΟΛΟΥ πλυντήριο/α, με 4-7 παιδιά και με δουλειά όλη μέρα στα χωράφια, στα αμπέλια ή στα "ζωντανά" (έτσι έλεγε η γιαγιά μου τα κατσικάκια και τα προβατάκια της). Αυτές και αν ήταν ηρωίδες! Γιαγιάδες Μπουμπουλήνες!

Τελικά είναι που εμείς δεν ξέρουμε να διαχειριστούμε το χρόνο μας;
Είναι που είμαστε καλομαθημένες;
Είναι που μας αρέσει να γκρινιάζουμε συνεχώς;
Είναι που αποφασίζουμε να γίνουμε μανάδες μία 10ετία αργότερα από τη μάνα μας και μία 15ετία αργότερα από τη γιαγιά μας με αποτέλεσμα να έχουν μειωθεί οι φυσικές αντοχές μας;
Ή μήπως είναι που τα παιδιά μας είναι πιο εξελιγμένα από εμάς όντα, με 10 φορές περισσότερη ενέργεια από αυτή που είχαμε εμείς στη δική τους ηλικία (παιδιά Superman-άκια) που επιβάλλεται να γίνουμε εμείς Superman-άδες προκειμένου να τα βγάλουμε πέρα; Να είμαστε πανταχού παρούσες και ...τα πάντα πληρούσες. Να είμαστε στο ένα χέρι το μωρό και στο άλλο την κουτάλα, το σφουγγάρι, την ηλεκτρική σκούπα...Και αν θέλουμε να κάνουμε ένα τηλεφωνάκι, αυτό να το κάνουμε ταυτόχρονα με όλα αυτά...σε ανοικτή ακρόαση φυσικά καθώς δεν έχουμε και τρίτο χέρι να το κρατάει. Δύο μας έδωσε ο Θεούλης.

Μήπως τελικά είμαι υπερβολική; Μήπως εγώ δεν κάνω κάτι καλά; Μήπως εσείς τα καταφέρνετε καλύτερα; Μήπως εσείς γκρινιάζετε λιγότερο; Άρχισα να ανησυχώ με τον εαυτό μου...μέχρι που ήρθε η επιστήμη να επιβεβαιώσει ότι δεν είμαι εγώ αυτή που έχει πρόβλημα με το χρόνο, είσαστε και εσείς (όσες δηλαδή είστε μανούλες).

Νέα έρευνα της Procter & Gamble «Η Εξέλιξη της Μητρότητας» καταδεικνύει πως έχει αλλάξει ο ρόλος της μητρότητας στην Ελλάδα και πως οι Ελληνίδες μαμάδες έχουν λιγότερο από 40 λεπτά, κατά μέσο όρο, ελεύθερο χρόνο την ημέρα για τον εαυτό τους.
Η συγκεκριμένη έρευνα πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της P&G σε συνεργασία με το SIRC (Social Issues Research Centre). Σκοπός της έρευνας είναι να αναδείξει τον μεταβαλλόμενο ρόλο των μαμάδων σε 13 χώρες στη Δυτική Ευρώπη, την αντίληψή τους για το πώς εκτιμάται ο ρόλος αυτός από την κοινωνία, καθώς και να εξετάσει τα πραγματικά στοιχεία που οδήγησαν στην αλλαγή της καθημερινής ζωής τους σε σχέση με παλαιότερες δεκαετίες. Πιο συγκεκριμένα εξετάστηκαν τα δεδομένα και οι στατιστικές από το 1930 μέχρι σήμερα και έγινε ποσοτική έρευνα σε 500 μητέρες στην Ελλάδα και περίπου 10.000 μητέρες σε 13 χώρες στη Δυτική Ευρώπη. Αν θέλετε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο με όλα τα αποτελέσματα της έρευνας διαβάστε εδώ.

Τώρα παρηγορήθηκα λιγάκι.
Πάω να συνεχίσω τον καφέ μου πριν αρχίσει και ο σημερινός μαραθώνιος! 

Πηγή φωτογραφίας



14 σχόλια :

  1. Μαραθωνοδρόμος αλλά νικητής... αυτό έχει σημασία!!! Καλή δύναμη και πολλά φιλιά!Callie by Anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω ότι επειδή είμαστε και πιο ενημερωμένες για τις ανάγκες των παιδιών τους χαρίζουμε πιο πολύ χρόνο. Οι γιαγιάδες πετούσαν τα παιδιά στα χωράφια και οι μαμάδες της γενιάς του '50 τα πάρκαραν στα πάρκα για ώρες. Είναι και τι θέλουμε. Αν θέλουμε δημιουργικά παιχνίδια, μουσικές από 3 μηνών, ανακύκλωση, μοντέρνα κουζίνα, ωραία διακόσμηση και άλλα τέτοια..πού να μας φτάσει το 24ωρο?
    Και ναι, είμαστε super-μαμάδες, κανονικοί super ήρωες, αμέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στην σημερινή εποχή νομίζω πως τα θέλουμε όλα στην εντέλεια (άλλο που δεν είναι) και αυτό μας τρώει πολύ χρόνο! Εγώ δεν δουλεύω και παρόλαυτα πολλές φορές το 24ωρο είναι πολύ λίγο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα ΠΑΝΤΑ το 24ωρο μου φαίνεται λίγο! Δε θα ήταν πιο άνετη η ζωή μας αν η μέρα είχε 48 ώρες? 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες δουλειές και 32 ολόκληρες ώρες για το παιδί μας, τον άντρα μας και τον εαυτό μας :-)

      Διαγραφή
  4. Μ'αρεσει πολυ το θεμα σου. Με δυο παιδσκια,ενα σκυλο και εναν συζηγο περναω τα ιδια. Ολα ειναι πλεων πολυτελεια και ειμαι super ευτυχησμεμη οταν μπορω να κατσω στη μπανιερα 30 λεπτα.The highlight of my day. Αλλα δεν μπορουμε να συγκρινομαστε με τις μαμαδες μας. Ξερουμε περισσοτερα πραγματα, ειμαστε πιο ενημερομενες και πιστευω ουτε εκεινες δεν θα τα προλαβαιναν ολα αν ζουσανε στην εποχη μας. Κουραγιο, δεν εισαι μονη:):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααα, εσύ είσαι πιο super μαμά από εμένα! Έχεις 1 παιδάκι παραπάνω και 1 σκύλο και παρόλα αυτά προλαβαίνεις να αράξεις στην μπανιέρα 30 λεπτά! Εγώ κάνω ένα ντουζάκι στα όρθια, τρέχοντας...Χαχαχα :-)

      Διαγραφή
  5. Άνοιξες μεγάλο θέμα φιλενάδα να ξέρεις. Πρώτον ναι είμαστε σούπερ-μαμάδες διότι οι μαμάδες μας και γιαγιάδες μας δε δούλευαν κ όταν δολυευαν σπανιζε η λέξη καριέρα, πήξιμο κλπ κλπ. Οι μαμάδες μας δεν είχαν όλες τις τελευταίες έρευνες, τάσεις, συμβουλές, θεωρίες κλπ για την ανατροφή των παιδιών. Δε χρειαζόντουσαν πρωτότυπες συνταγές και γκουρμέ πιάτα εμπνευσμένες από τον κάθε Jamie Oliver που του αφιερώνουμε 30' για να δούμε τα 3ολεπτα γευματα που τελικά τα υλοποιούμε σε 1 1/2 ώρα, αρα στο σύνολο 2 :D
    Δεν ήταν bloggers, δεν είχαν τόση σκόνη στο σπίτι όσο εμείς σε χρόνο dt (δεν ξέρω γιατί), δεν είχαν παιδιά που στροφάρουν απίστευτα στο δευτερολεπτο κ δεν τα προλαβαινεις...δε συνεχιζω!
    Θα σου πω για να μην τρελαινεσαι ότι από τη στιγμή που γεννιέται το παιδί κ για 1 χρόνο τουλάχιστον προσπαθείς να βρεις τους ρυθμούς σου. Μετά κάτι γίνεται γιατί εχεις μια εμπειρία κ γιατί παίρνεις απόφαση ότι το σπίτι σου δε θα είναι ποτέ ξανά όπως πριν.
    Αυτά τα λίγα, λιγοστα από μένα :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααααχ....το έχω καταλάβει. Και το έχω πάρει απόφαση πλέον για το σπίτι. Είναι και το μωράκι μου πολύ γκρινιάρικο... Με θέλει κάθε ώρα και κάθε στιγμή stand-by. Με τρέχει κανονικότατα. Με θέλει ολόδική της. Φοβάται μην της φύγω. Καταλαβαίνεις τι περνάω :-) Βρίσκω ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μόνο όταν κοιμάται. Σε αυτόν τον ελάχιστο χρόνο πρέπει μπω σε fast-forward mode για να προλάβω τα "πάντα". Χαχαχαχα :-)

      Διαγραφή
  6. Αυτήν ακριβως τη στιγμη ενιωθα να πνιγομαι ακριβως για τον ιδιο λογο.Το θέμα σου μου έδωσε πολύ κουράγιο.Τα παιδιά μου ειναι η ζωή μου. Αλλά και λίγα λεπτά προσωπικής χαλάρωσης θα ήταν αρκετά.
    Καλό κουράγιο σε όλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τα παιδιά μας παίρνουμε τη δύναμη που μας χρειάζεται για να ανταπεξέλθουμε σε όλα! Χαίρομαι που έστω με τον τρόπο μου βοήθησα στο να πάρεις κουράγιο! Υπομονή και όλα θα τα καταφέρουμε!

      Διαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ Ασπασία, ακριβώς έτσι είναι τα πράγματα! 24 ώρες είναι λίγες! Όπως τα λες, κομμωτήρια και καφεδάκι με φίλες...πολυτέλεια! Που να κάνεις και το δεύτερο παιδί. Εκεί γίνεται ο απόλυτος χαμός, με την καλή έννοια πάντα! Χα χα. Βέβαια τώρα που τα παιδιά μου έχουν 1,5 χρόνο διαφορά και ταιριάζουν όλες τους οι δραστηριότητες (σχολεία, σινεμά, θέατρα, πάρκα) είναι πολύ καλά. Αν είχαν 5-6 χρόνια, θα ήταν πιό δύσκολα. Τα παιδάκια μας θέλουν μόνο αγάπη και χρόνο από μας. Δεν χρειάζεται πάντως να προσπαθούμε για περισσότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε...

Your most lovable posts

Your most lovable posts