Μέχρι τότε "την είχα δει" πολύ χαλαρά και καλά-καλά δεν το πίστευα. Όταν όμως είδα αυτή τη μικρή κουκίδα να πάλλεται μέσα μου, ανατρίχιασα και πολλά ανάμικτα συναισθήματα με κυρίευσαν - ευτυχία που θα γίνω μαμά, χαρά που θα βιώσω την υπέροχη φάση της εγκυμοσύνης, αγωνία για το αν θα πάνε όλα καλά, φόβο για την ώρα της γέννας, ανυπομονησία για το πότε θα σφίξω στην αγκαλιά μου το πλασματάκι μου...
Από εκείνη τη στιγμή και για τους επόμενους 7 μήνες (αφού ήμουν ήδη 2 μηνών έγκυος) ήταν για μένα η πιο γλυκιά αναμονή της ζωής μου. Αυτούς τους μήνες τους χάρηκα όσο τίποτα άλλο. Έζησα (ή για να είμαι πιο ακριβής - βίωσα) κάθε μέρα που περνούσε ως μία ξεχωριστή μέρα που με έφερνε
όλο και πιο κοντά στο αγγελούδι μου. Για εμένα η εγκυμοσύνη μου ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου και η γέννηση του παιδιού μου ό,τι πιο δυνατό, ό,τι πιο συναρπαστικό έχω βιώσει.
Επειδή γενικά είμαι ανήσυχο πνεύμα και θέλω να ενημερώνομαι για τα πάντα και να μαθαίνω όσο πιο πολλά γίνεται, δε γινόταν να μείνω άπραγη με σταυρωμένα τα χέρια και την κοιλιά τούρλα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου διάβασα πολύ, googl-αρα πολύ και γενικά ενημερώθηκα από ο,τιδήποτε "πετάει", "περπατάει" και "κολυμπάει" σε βιβλιοπωλεία, sites, blogs, forums. Ήθελα να τα μάθω όλα...όχι βέβαια ότι τα έμαθα...αλλά όλο και κάτι "πήρε" το ματάκι μου...όλο και κάτι "έπιασε" το αυτάκι μου.
Τώρα που είμαι μαμά αφιερώνω όλο το χρόνο μου στο bebe μου και τον ελεύθερο χρόνο μου στον εαυτό μου. Και επειδή ο ελεύθερος χρόνος μου είναι στο σπίτι όταν και μόνο όταν κοιμάται το bebe μου (και αφού έχω εκπληρώσει τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου ως μάνα - δηλ. πλύσιμο μπουκαλάκια και ρουχαλάκια μωρού), είπα και εγώ να κάνω κάτι χαλαρωτικό (πέρα από το να κοιμάμαι). Να γράψω...
Μέσα από εδώ θέλω να μοιραστώ μαζί σας προσωπικές εμπειρίες, σκέψεις, προτάσεις, συμβουλές, αλλά και διάφορα ακούσματα και διαβάσματα σχετικά με την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα. Έτσι...για να μη βαριέστε και εσείς αλλά και να έχω και εγώ με κάτι να ασχολούμαι όταν το αγγελουδάκι μου κάνει νανάκι. Σας καλωσορίζω λοιπόν στο "φτωχικό" μου με πολλή διάθεση!
[Update on 28/01/15: Σήμερα, 3 χρόνια μετά συνειδητοποιώ ότι αλλιώς το ξεκίνησα το blog - άλλα είχα στο μυαλό μου τότε - και αλλιώς "μου βγήκε" στην πορεία]