7.3.19 1 σχόλιο
[Η ηλικία της Δάειρας και της Μελίβοιας κατά τις παρακάτω στιχομυθίες ήταν 6,5 - 7 χρονών και 4 - 4,5 χρονών αντίστοιχα]
#1
Πρωινές απορίες...Δάειρα: Μαμά, γιατί γράφουν τα παιδιά του Λυκείου Πανελλήνιες;
Εγώ: Για να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Αυτό είναι το σύστημα εισαγωγής στα ελληνικά Πανεπιστήμια.
Δάειρα: Και πόσα χρόνια σπουδάζεις όταν μπαίνεις;
Εγώ: Ανάλογα με τη σχολή. Οι περισσότερες είναι 4 χρόνια. Υπάρχουν και κάποιες που είναι περισσότερα από 4. Π.χ. για να γίνεις Μηχανικός, όπως ο μπαμπάς και εγώ, θέλεις 5 χρόνια. Για Φαρμακοποιός και Γεωπόνος θέλεις επίσης 5 χρόνια. Για γιατρός θέλεις 6 χρόνια φοίτηση συν τουλάχιστον 4 χρόνια για ειδικότητα, δηλαδή στην καλύτερη 10 χρόνια.
Δάειρα: Ναι, το ξέρω. Για γιατρός και για αστροναύτης που με ενδιαφέρει, θέλεις 10 χρόνια σπουδές.
Τι έγινε λέει;;;!!! :O
#2
Μία μέρα, στο άσχετο...
Εγώ: Αχ βρε Δαειράκι. Μεγαλώνετε πολύ γρήγορα. Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...
Δάειρα: Δεν πειράζει που περνάει γρήγορα ο καιρός. Σημαίνει ότι περνάμε πάρα πολύ όμορφα και ευτυχισμένα. Εάν περνούσαμε βαρετά και δυστυχισμένα, θα περνούσε πολύ αργά.
#true
#3
Ώρες - ώρες δε με ακούει και συνεχίζει να κάνει τα δικά της...
Εγώ: Ρε Δαειράκι, γιατί δεν ακούς;
Δάειρα: Μαμά; Δεν είμαι μωρό για να μου λες τι να κάνω! Ξέρω!
Εγώ: (Νευριασμένη που με "γράφει"...). Θα με ακούσεις επιτέλους;
Δάειρα: Να το ευχηθείς όταν θα σβήνεις τα κεράκια του χρόνου στα γενέθλιά σου και ίσως πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου.
Γουάτ δε φακ;
#4
Στο αυτοκίνητο, προκειμένου να περάσει ευχάριστα η ώρα, αρκετές φορές παίζουμε αινίγματα που αυτοσχεδιάζουμε εκείνη τη στιγμή. Η σειρά μου να απευθύνω αίνιγμα στη Μελίβοια. Σκέφτομαι κάτι πανευκολάκι...
Εγώ: Τι είναι αυτό που λάμπει τη μέρα, αλλά δε λάμπει τη νύχτα;
Μελίβοια: To φως που ξεχάσαμε ανοικτό όλη μέρα και στο σβήνουμε όταν κοιμηθούμε;;;
(...έχει ένα point εδώ που τα λέμε, καθότι ο μπαμπάς ουκ ολίγες φορές ξεχνάει το φως το πρωί που φεύγει και το βρίσκουμε αναμμένο αργά το απόγευμα που μαζευόμαστε σπίτι...)
Εγώ: Όχι. Αν και θα μπορούσε, όχι, δεν είναι αυτό.
Μελίβοια: Δε ξέρω. Να το πάρει το ποτάμι.
Εγώ: Ο ήλιος βρε Μελίβοια!
Πετάγεται η Δάειρα...
Δάειρα: Ρε μαμά, ΠΑΣ ΚΑΛΑ;;;!!! Ο ήλιος λάμπει KAI τη μέρα KAI τη νύχτα. Δε σβήνει ποτέ. Απλά εμείς δεν τον βλέπουμε τη νύχτα.
Με εξολόθρευσε.
#5
Τα Χριστούγεννα τρώγοντας μελομακάρονα, μαζί με την απόλαυση στον ουρανίσκο, ήρθαν και οι εύλογες απορίες...
Δάειρα: (Mπουκωμένη). Γιατί τα μελομακάρονα τα λένε μελομακάρονα;
Εγώ: Και πώς να τα πούνε;
Δάειρα: Ξέρω εγώ; Μελοκεφτεδάκια μήπως;
Μελίβοια: Τι μελοκεφτεδάκια παιδί μου; Δεν είναι μπαλάκια. Μελομπιφτεκάκια καλύτερα.
Μελοσουτζουκάκια μην σου πω, με τόσο σιρόπιασμα που είχαν τα συγκεκριμένα...
#6
Η Δάειρα μια μέρα με πιάνει "στα πράσα" να κάνω απολέπιση...
Δάειρα: Μαμά, τι κάνεις εκεί;
Εγώ: Απολέπιση.
Δάειρα: Πας καλά; Τι απολέπιση μου λες; Πότε έβγαλες λέπια; Ψάρι είσαι;
Χάθηκε ο κόσμος να με πει γοργόνα;
#7
Ενθουσιασμένη με το δώρο που της έφερε ο Άγιος Βασίλης...
Δάειρα: Τα Χριστούγεννα είναι η καλύτερη εποχή του κόσμου! Γιατί ό,τι δε σου επιτρέπουν οι γονείς σου να το πάρεις, σου το φέρνει ο Άγιος Βασίλης.
Μας κακομαθαίνει ο Άγιος!!! Εδώ που τα λέμε, εγώ ποτέ δε θα της έπαιρνα τέτοιο δώρο... :D
#8
Ο μπαμπάς σε μία κρίση αγάπης, απευθυνόμενος στη Μελίβοια...
Μπαμπάς: Έλα εδώ Μελίβοια (και την αρπάζει στην αγκαλιά του). Υπάρχει καλύτερο πράγμα από την αγκαλιά του μπαμπά;
Μελίβοια: Ναι. Τα αγόρια!
Και ο μπαμπάς, παρήγγειλε δίκανο...
#9
Περιμέναμε οικογενειακώς την κολλητή της Δάειρας με τους γονείς και τη μικρή αδερφή της. Η Δάειρα περίμενε πώς και πώς τη φίλη της. Ανυπομονούσε να έρθει. Όταν λοιπόν χτύπησε το θυροτηλέφωνο, άρχισε να ουρλιάζει από τη χαρά της. Η Μελίβοια από την άλλη, δεν μπορούσε να καταλάβει αυτόν τον υπέρμετρο ενθουσιασμό της αδερφής της...
Μελίβοια: Πώς κάνεις έτσι;;;!!! Άνθρωποι είναι. Δεν είναι γλυκά.
Έλα μου ντε!
#10
Μελίβοια: Πώς κάνεις έτσι;;;!!! Άνθρωποι είναι. Δεν είναι γλυκά.
Έλα μου ντε!
#10
Απορίες...
Δάειρα: Οι γάτες ζουν 700 χρόνια;
Εγώ: Πώς σου ήρθε αυτό;
Δάειρα: Αφού ο άνθρωπος φτάνει τα 100 και αυτές είναι εφτάψυχες. Τελείωσες και Πανεπιστήμιο και έναν πολλαπλασιασμό δεν ξέρεις να κάνεις!
Ντροπή μου!
Δάειρα: Οι γάτες ζουν 700 χρόνια;
Εγώ: Πώς σου ήρθε αυτό;
Δάειρα: Αφού ο άνθρωπος φτάνει τα 100 και αυτές είναι εφτάψυχες. Τελείωσες και Πανεπιστήμιο και έναν πολλαπλασιασμό δεν ξέρεις να κάνεις!
Ντροπή μου!
To 'δεκάλογος' δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια του βασικού συνόλου έγκυρων κανόνων, αλλά με την έννοια: δέκα + λόγια (=δέκα διάλογοι). Άλλοτε μου προκαλούν γέλιο, άλλοτε απλά χαμόγελο, άλλοτε συγκίνηση και άλλοτε έντονο προβληματισμό, οι διάλογοι με τη μεγάλη μου κόρη είναι πάντα χαριτωμένοι. Και μπορεί εδώ και κάτι μήνες να έχει μπει γερά στο "παιχνίδι" και η Μελίβοια, αλλά επειδή όλο αυτό ξεκίνησε 4+ χρόνια πριν από τη Δάειρα, τιμής ένεκεν διατηρεί το όνομά της αν και σε αρκετούς διαλόγους συμμετέχει και η μικρή αδερφή. Για να δείτε όλους τους δεκαλόγους της Δάειρας, πατήστε εδώ.
|
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)